Ter plekke van de huidige Wilhelminabrug werd in 1875 voor het eerst een houten brug over de Dommel aangelegd tussen de oude binnenstad en de nieuwe stadswijk Het Zand, waar ook het station verrees.
Na de aanleg van Het Zand heeft men de bebouwing rond de kop van de haven en de Vismarkt doorbroken om een verbinding te leggen tussen binnenstad en het station. Zo ontstonden de Visstraat en de Stationsweg. Voor de brug lag de naam Stationsbrug voor de hand. Na enkele jaren werd de eerste houten brug vervangen door een smalle brug met rails voor de tram die via de binnenstad naar het station reed.
Foto: Erfgoed 's-Hertogenbosch
Na de bouw van het nieuwe station van Ed. Cuypers vereiste de entree naar de stad een nieuwe, mooiere brug, zo vond men rond 1920. In 1923 werd de nieuwe brug opgeleverd, rijk versierd met beeldhouwwerk van de hand van de befaamde kunstenaar Hildo Krop. Omdat koningin Wilhelmina dat jaar haar zilveren regeringsjubileum vierde, kreeg de brug officieel de naam Wilhelminabrug.
Foto: Erfgoed 's-Hertogenbosch
Omdat in de oorlogsjaren de naam Wilhelmina niet gebruikt mocht worden, heette de brug van 1942 tot 1944 weer Stationsbrug. Bij de bevrijding in oktober 1944 is hier zwaar gevochten. Eenheden van de Welsh Division rukten door de stad op naar het station, dat de Duitsers hardnekkig verdedigden. Tijdens deze gevechten sneuvelde de Bosschenaar Piet Kerssens, die als gids voor de Welshmen fungeerde. Een gedenksteen in de brug houdt zijn naam in ere.
Door die zware gevechten werd de Wilhelminabrug onherstelbaar beschadigd. Provisorische herstellingen werden aangebracht, maar er moest een nieuwe brug komen. Enige ornamenten en delen van het beeldhouwwerk van de oude brug zijn elders in de stad geplaatst, zoals aan de Hekellaan (Maximiliaan) en bij het Vonk en Vlamterrein (Kikkers).
Foto: T. Wetzer
Het duurde tot 1954 voor de derde brug op die plek klaar was. Opvallende blikvangers zijn de pilaren of pylonen die de brug “bewaken”. Ze zijn gemaakt door de Bossche kunstenaar Frans van der Burgt. De reliëfs zijn van Moezelkalksteen en geven een beeld uit de rijke historie van de Brabantse hoofdstad. Ze beginnen met de stadsstichting (1185) en eindigen met de bevrijding van de stad in 1944.
Twee van de otters dei de brug ooit sierden, zijn terug te vinden op het Schout van Hanswijkplein aan het grasveld voor gebouw Metropolis in de Maaspoort in Den Bosch.
Annemarie van Geloven
bhiczei op 7 maart 2016 om 11:58
Aan de voet van deze brug stond in 1966 een bloemenkraam. Wie weet nog Hoe deze bloemist heette en of deze eigenaar nog onder ons is ?
Lisette Kuijper
bhiczei op 14 september 2016 om 09:27
Bedankt voor je reactie op dit verhaal, Antoine! Zelf kan ik je helaas niet helpen met informatie over de bloemist, maar wie weet krijg je wel reacties als je je vraag op ons forum stelt via de volgende link: http://www.bhic.nl/onderzoeken/forum. Veel succes ermee!
Rini de Groot.
zei op 28 januari 2018 om 11:56
Jean Pierre, pas bij het slot van het verhaal verneem ik dat het over de ‘Brabantse hoofdstad’ gaat!. Wanneer ik een verhaal lees wil ik me meteen oriënteren op welke locatie het zich afspeelt.
Ook ik maak me daar wel eens schuldig aan en werd daar door
een collega op gewezen.
Mariët Bruggeman
bhiczei op 29 januari 2018 om 13:39
@Rini; je hebt helemaal gelijk, ik heb het dan ook meteen aangepast.
Bedankt voor het opmerken Rini.
Na de aanleg van Het Zand heeft men de bebouwing rond de kop van de 
