Wereldhit uit Oeffelt

De Nederlandstalige zanger (geboren in Mook op 22 december 1932) komt uit een groot gezin. De familie Piepenbroek telt – naast pa en ma – twaalf jongens en zes meisjes. Maar Piepenbroek; da’s geen naam voor iemand die het in de muziek wil maken. “Diepenbrock” klinkt – mede dankzij componist Alphons – al een stuk muzikaler en met die artiestennaam wil Theo Nederland gaan veroveren.

“Theo is een vriendelijk en goedlachs man. Hij draagt lichtblauwe sokken en een lichtblauwe polopull waarvan de kraag bij mekaar wordt gehouden door een soort houdertje”, omschrijft het Boxmeers Weekblad de dan nog lokale bekendheid. Ook het feit dat zijn haar altijd zo perfect netjes zit, blijft in weinig interviews onbesproken.

Diepenbrock krijgt een kans van Johnny Hoes, de toenmalige godfather van de Nederlandse smartlap. Er komen wat voorzichtige hitjes. Candida, Kom en vergeef me en Kijk in mijn ogen. Maar zijn grootste hit wordt geboren in 1978 met het rockabilly-liedje Oh Darling. Gepromoot door Joost den Draaier (oftewel Willem van Kooten) wordt Oh Darling “troetelschijf” en  Diepenbrock weet zich te nestelen op nummer twee van de top 40, tussen John Travolta en The BeeGees in. Nederland lijkt aan zijn voeten te liggen.

Maar vier jaar later constateert Diepenbrock wat bitter in De Maaskanter dat Oeffelt kennelijk ver van Hilversum afligt. “Met Oh Darling had ik maar twee televisie-optredens. Plaats voor ook maar één radio-optreden was er niet.” In 1999 stelt Diepenbrock vast: “Later wist niemand vaak dat ik dat lied had gezongen. Ik kreeg dan het gevoel dat iedereen wist wie ik was, maar dat niemand me kende.” Maar in Oeffelt weten ze goed wie Diepenbrock is. En de zanger is ook nauw verbonden met zijn dorp. “Ik kan niet tegen de stad. Als ik één uur boodschappen ga doen in de Steenstraat in Boxmeer ben ik doodziek.”

Over muziek heeft hij een uitgesproken mening. “Ik vind de Rolling Stones, hoewel er veel naar gevraagd wordt, geen goede muziek maken. En dan trap ik misschien op zere tenen, maar ik kan het bewijzen ook: hoeveel nummers van de Rolling Stones zijn door andere artiesten overgenomen?”

Ook zijn eigen hit relativeert hij, want het is niet het beste lied dat hij ooit heeft geschreven, zo vindt hij vele jaren later. Zijn liefde voor de muziek heeft voor hem ook niet zoveel te maken met het scoren van hits. Samen met zijn vrouw zingt Theo nog jarenlang in het gemengd koor van de kerk van St. Agatha.

In mei 2018 is Theo - op 85-jarige leeftijd - overleden.