Het Eindhovens Kanaal kwam er op initiatief van de stad Eindhoven. Bij de aanleg van de Zuid-Willemsvaart was Eindhoven gepasseerd, maar al vrij snel na de opening van deze vaarweg meldde het stadsbestuur zich bij koning Willem I voor een aansluiting.
De Belgische Opstand maakte dat de aandacht bij andere zaken kwam te liggen, en na 1839 was het geld op. In 1843 kreeg het stadsbestuur vergunning voor de aanleg van een kanaal, maar voor eigen rekening. Op 28 oktober 1846 werd het kanaal voor de scheepvaart opengesteld en maakte de gemeenteraad van Eindhoven per trekschuit een tocht over het kanaal, begeleid door de harmonie.
De aanleg van het kanaal was begroot op 150.000 gulden. Voor de financiering van dat bedrag besloot de gemeente Eindhoven tot de uitgifte van 300 obligaties van 500 gulden. Vooral inwoners van Eindhoven tekenden in. Zo kocht de fabrikantenfamilie Smits uit Eindhoven voor maar liefst 82.000 gulden aandelen.
Het Eindhovens Kanaal loopt vanaf de Zuid-Willemsvaart bijna pal west naar Eindhoven, dwars op de stroomrichting van enkele riviertjes zoals de Kleine Dommel en de Goorloop. Die gaan met een duiker (sifon) onder het kanaal door. Er kwamen tien houten, vaste bruggen, die erg hoog waren, zodat de schepen er onderdoor konden varen.
Bij Tongelre, ten oosten van de oude stadskern, kwam een zwaaikom waar zich industrie vestigde. Bij de monding in de Zuid-Willemsvaart kwam een keersluis. Langs het kanaal stonden geen bomen, zodat er gezeild kon worden, en er liepen als zandpaden uitgevoerde jaagpaden langs, die deels nog intact zijn. Na de opening in 1846 kwam het transport op gang van vooral zware vrachten: machines en bulkgoed als steenkool en ruwe wol. Daarnaast kwamen ook houtvlotten naar Eindhoven voor de fabricage van lucifers en sigarenkistjes. In 1862 voer het eerste stoomschip door het kanaal. Er kwam een stoombootverbinding met Rotterdam. De industrie rond de havenkom groeide met de komst van de gasfabriek van Eindhoven en vele andere fabrieken. De hefbrug over het kanaal te Eindhoven en enkele nabijgelegen gebouwen zijn industriële monumenten. In een daarvan, een voormalige ijsfabriek te Tongelre, is het DAF Museum gevestigd.
In de periode 1929-1932 werd het kanaal verbreed. Vlak bij gemaal Mierlo is te zien waar de oorspronkelijke Goorloop het kanaal kruist. Hier zijn aan beide kanaaloevers zwakke plekken zichtbaar, die door damwanden versterkt moesten worden. Deze zwakke plekken zijn de reden waarom het kanaal sinds 1971 niet meer bevaren mag worden. Het kanaal vervult nog wel een recreatieve functie: er loopt een fietspad langs, er wordt gevist en het is een oefenbaan voor roeiverenigingen.
Tijdens het ophalen van zwerfvuil aan de Lugendonk in Mierlo zagen we dat er grote stukken van plastic zakken in de zuigkolk van het gemaal dreven.
Bij wie kunnen we dit via E-mail melden??
Je kunt er namelijk onmogelijk bij om het uit het water te vissen.
René Vercauteren/Frans Roxs Zwerfvuilteam Mierlo
Hanneke van der Eerden
bhiczei op 5 april 2016 om 08:36
Beste mensen van het zwerfvuilteam
Goed bezig! Je kunt je opmerking sturen naar Waterschap De Dommel info@dommel.nl
De Belgische Opstand maakte dat de aandacht bij andere zaken kwam te liggen, en na 1839 was het geld op. In 1843 kreeg het stadsbestuur vergunning voor de aanleg van een kanaal, maar voor eigen rekening. Op 28 oktober 1846 werd het kanaal voor de scheepvaart opengesteld en maakte de gemeenteraad van Eindhoven per trekschuit een tocht over het kanaal, begeleid door de harmonie.
Het Eindhovens Kanaal loopt vanaf de Zuid-Willemsvaart bijna pal west naar Eindhoven, dwars op de stroomrichting van enkele riviertjes zoals de Kleine Dommel en de Goorloop. Die gaan met een duiker (sifon) onder het kanaal door. Er kwamen tien houten, vaste bruggen, die erg hoog waren, zodat de schepen er onderdoor konden varen.
In de periode 1929-1932 werd het kanaal verbreed. Vlak bij gemaal Mierlo is te zien waar de oorspronkelijke Goorloop het kanaal kruist. Hier zijn aan beide kanaaloevers zwakke plekken zichtbaar, die door damwanden versterkt moesten worden. Deze zwakke plekken zijn de reden waarom het kanaal sinds 1971 niet meer bevaren mag worden. Het kanaal vervult nog wel een recreatieve functie: er loopt een fietspad langs, er wordt gevist en het is een oefenbaan voor roeiverenigingen.
