Die twee instellingen voor zwakzinnige kinderen waren voor respectievelijk jongens (Huize Assisië) en meisjes (Huize Vincentius). Begin 20e eeuw kwamen ze naar Udenhout.
Huize Assisië werd in 1903-1904 gebouwd. Men begon op een toen nog kaal en afgelegen terrein met een hoofdgebouw en enkele paviljoens. De hygiëne stond ook toen al bij dit soort zorginstellingen hoog in het vaandel. Schoon drinkwater hoorde daarbij. En daarom werd er een eigen drinkwaterleidingsysteem aangelegd, inclusief watertoren, zoals ook was gebeurd in onder meer Halsteren, Vught (al ging het daar om bluswater) en Grave.
Exacte gegevens over de hoogte en de capaciteit van de watertoren hebben we niet. Maar op basis van foto’s uit het begin van de vorige eeuw kunnen we wel een schatting maken. De watertoren moet circa 20 meter hoog zijn geweest en het reservoir zal een inhoud hebben gehad van tussen de 25 en 40 m3.
De "eerste steen" voor de watertoren werd in 1910 gelegd. In 1963 is de toren weer afgebroken, omdat hij niet meer gebruikt werd en gevaarlijk bouwvallig was geworden. De sloop werd uitgevoerd door Cees Schoonus en zijn zonen.
Het hele oorspronkelijke complex, inclusief de watertoren, is ontworpen door architect J. Heijkants uit Erp. Heijkants heeft onder meer ook het Liefdegesticht in de Leonardusparochie te Beek en Donk getekend en bijvoorbeeld ook de torenspits van de Erpse parochiekerk.
Van Christ Schoonus en Richard van Grinsven kregen we de volgende aanvulling (10 januari 2022):
Ik had nog een drietal foto’s van het Kapucijnen klooster in Biezenmortel tussen mijn verzameling zitten, en dacht na jullie oproep, daar ga ik achteraan voor BHIC.
Toevallig heb ik nog goede contacten met een Kapucijn, die net als ik, voor ons vrijwilligerswerk in Udenhout/Biezenmortel verkozen zijn tot
“Udenhoutse Broeder”. Het is Dhr. Richard van Grinsven.
Nadat ik hem de foto’s heb laten zien geeft hij hieronder een korte beschrijving van de watertoren. Bovenin zat het reservoir.
De raampjes waren toiletten voor de 1e en 2e verdieping.
Het regenwater werd en wordt nog steeds opgevangen onder de kapel
(nu kapelzaal).
Van daaruit werd het opgepompt in de watertoren en door de druk kwam het dan door de waterleiding.
Toen we officieel kraanwater kregen hebben we de leidingen ongebouwd. Omdat er in de vroege jaren 60 diverse scheuren waren geconstateerd besloot men het bovenstuk van de toren te slopen tot zolderhoogte waar die raampjes zitten. De aannemer was bang dat de toren zou instorten en ze zijn met hamer en bijtel te werk gegaan. Stommeriken, de toren zou nog 5 aardbevingen kunnen doorstaan.
De man is er bijna aan failliet gegaan en wij waren onze mooie toren kwijt.
Met vriendelijke groeten,
Christ Schoonus en Richard van Grinsven.
Zie hier het hele verhaal van de totstandkoming van dit klooster
Bekijk ook
Watertorens in Brabant
Water in Brabant
