Duurzame prefab

Als jong getrouwd militair, werkzaam op de vliegbasis, hebben wij in oktober 1955 ruim anderhalf jaar ingewoond bij de familie Prinsen, Oliemolenstraat 1.
In die tijd was het inderdaad bijzonder moeilijk ergens een plekje te vinden om van ons prille huwelijk te genieten. Een weekend huwelijk, waarbij mijn echtgenote nog bij haar ouders in Haarlem inwoonde, leek ons voorland, wachtend op de woningen die voor defensie personeel zouden gebouwd gaan worden.
Wij huurden van deze bijzonder aardige mensen een klein kamertje beneden, een ruime slaapkamer boven en maakten
goede afspraken over het gebruik van de keuken.
Dat de isolatie in deze woning bijzonder goed was moge blijken uit het feit, dat zelfs in de koudste februari maand ooit in Nederland het wonen toch zeer aangenaam was.
Onze eerste dochter, geboren in het St. Jan bejaardenhuis,( naar mijn mening het enige bejaardenhuis met kraamkamer),heeft haar eerste levensmaanden 's nachts comfortabel doorgebracht met haar wiegje in de badkamer en daar nooit nadelige gevolgen van overgehouden.
In April 1957 kregen we een woning toegewezen in de Elisabethstraat.
Wij denken nog altijd met veel plezier terug aan deze tijd.

Bedankt, meneer Van Holstein! Dankzij uw reactie realiseer ik me weer dat de gemeente Uden in de jaren '50 ook de woonplek werd voor militairen van de nabijgelegen vliegbasis Volkel. Al met al logisch dat er in het begin geïmproviseerd moest worden.
Uit uw verhaal blijkt dat ook de Oostenrijkse woningen aan de Oliemolenstraat prima geïsoleerd waren. En het wás koud in die februarimaand 1956, die ik me ook nog heel goed herinner.
Tot slot nog iets over St-Jan. Functioneerde deze door nonnen geleide zorginstelling toentertijd niet ook als een plaatselijk klein ziekenhuis? In Brabant was dat op meer plaatsen het geval. Misschien dat vanuit Uden op deze vraag nog antwoorden komen.

Het was Kersentijd, begin jaren ’50, en het was de gewoonte om aan goede bekende wat van de oogst te delen.
Ik werd er op uit gestuurd met een volle emmer met van die echte Udense Zwarte voor onze bovenmister die woonde in deze straat,al de huizen leken op elkaar.
Het diensmeisje ledigde de emmer in de keuken, bij terugkomst vroeg ze me, van wie kan ik zeggen?
Op mijn beurt vroeg ik, ik ben hier toch bij mister....? nee antwoorden ze me, die woont in het volgende huis!
De Kersen werden weer van emmer verwisseld, en ik bracht ze toen naar de goede plaats!
Het werd winter, en werd met een klasgenoot erop uit gestuurd om met de slee bij de zelfde mister thuis de gedane was op te gaan halen, de was werd dan later door het dienstmeisje in de schoolgangen te droge gehangen.
Ik wist nu het goede huis te vinden.

We mogen zonder meer aannemen, beste Rini, dat dit mooie "Ujese" verhaal zich afspeelde in de straat met de Oostenrijkse woningen! Heel speciaal was natuurlijk de passage over het weer wisselen van emmer - geen gemakkelijke situatie!
Ook in Uden lieten "bovenmisters" dus huiselijke klussen door leerlingen opknappen. Zelf herinner ik me nog dat 7e-klassers (!) onder andere jaarlijks de appels moesten plukken in de tuin van de bovenmeester. Maar eerlijk gezegd vonden zij dat leuker dan gewoon in de klas zitten.

Na ± 60 jaar bracht ik vanmiddag weer een bezoek aan Prof. Pulserstraat 62, het huis
waar destijds mister Klösters woonde, en ik toen een “emmertje Udense Zwarten” bracht.
En maakte ik foto,s als aanvulling bij mijn verhaal van toen.
De huidige bewoonster liet mij een Fotoalbum zien, wat zij zoal vergaard had over de woning en vertelde mij de (voor)geschiedenis, als aanvulling kreeg zij mijn geschiedenis.
Jammer genoeg kende zij deze site niet.

Maar dankzij jouw bezoek kent zij nu onze site wel, Rini! Toch 'n speciale ervaring: na 60 jaar terugkomen in het huis van je oude bovenmeester. En ook leuk dat de huidige bewoonster blijkbaar zo gehecht is aan haar Oostenrijkse woning.

Leuk om te lezen hoor! Rini zat hier vanochtend eventjes aan tafel om de site door te geven. Al gauw raak je aan de praat en kom je van mekaar toch weer een en ander te weten over de geschiedenis. En zo geven we het natuurlijk aan mekaar door en blijft het in leven. Leuk om te weten is misschien dat wij de tweede bewoners zijn van dit huis en dat wij het huis gekocht hebben van de 8 kinderen die Mister Klösters en zijn vrouw samen hadden. Als er nog specifieke vragen zijn mbt de geschiedenis van onze straat kan ik altijd proberen, via het contactadres dat ik heb van de familie Klösters, informatie in te winnen.

In mijn foto archief zitten 2 kleurendia,s van de IJsdag 21 dec. 1963.
Genomen in de Prof. Pulserstraat, de straat waar de Berkenbomen getooid zijn met IJzel.
Ik stuur deze naar bhic. tegelijk met een luchtfoto uit de jaren ± 1948 waarop ook de woningen van de genoemde straat te zien zijn.
Dan wordt de geschiedenis van jullie straat ook met foto,s uitgebreid.

Oh, dat lijkt mij leuk, extra foto-materiaal. Ik ben erg benieuwd. Bedankt voor je moeite alvast Rini!

In mijn ansichtkaarten verzameling uit de jaren ,60 tref ik verschillende foto,s van de Oostenrijkse woningen, soms met de straatnaam verkeerd (Prof. Pulserstraat) vermeld,
ik weet niet of BHIC die wil plaatsen !!

<img src="http://www.bhic.nl/data/upload/uden/uden,%20prefab.jpg" alt="luchtfoto van ongeveer 1948" width="400" height="203" border="0" />

<img src="http://www.bhic.nl/data/upload/uden/uden,%20prof%20pulsersstraat.jpg" alt="Prof. Pulsersstraat in december 1963" width="400" height="259" border="0" />

<img src="http://www.bhic.nl/data/upload/uden/uden,%20prof%20pulsersstraat2.jpg" alt="Prof. Pulsersstraat in december 1963" width="250" height="357" border="0" />

Beste Rini,
alvast hartelijk dank voor de foto's; we gaan ze zeker bekijken en plaatsen. Je hoort nog van ons!

Nogmaals bedankt en met vriendelijke groeten,

Bedankt voor je foto's, Rini! Ze staan erbij.

In 1947 kwamen mijn ouders en 3 dochters ook in zo'n mooi huis in de Prof Pulserstraat wonen. Mijn vader werkte als militair op de vliegbasis Volkel.We hebben daar 5 jaar met plezier gewoond. Later schepte ik weleens op over het grote vrijstaande huis met een enorme tuin rondom totdat ik met mijn echtgenoot en kinderen na 50 jaar eens ging kijken !

Ook aan de Boutenslaan in Assen stonden een aantal van deze huizen. Er zijn er nog een paar overgebleven. Zelf heb ik 20 jaar in zo'n huis gewoond. Ons huis had de bijnaam "pyama huis" omdat het lang wit met bruin gestreept is geweest. Later werd het helemaal wit geverfd met oud blauwe kozijnen. Het klimaat in een houten huis was heerlijk; koel in de zomer en warm in de winter.

Wat bijzonder, Pauline! Heb je toevallig ook foto's van dat huis die we hier zouden mogen delen?

Zeker, maar dan moet ik wel wat schoenendozen doorploegen denk ik.... ik ga aan de slag!

In de oude villawijk aan de Heidelaan in Oss staan nog 4 van de 6 "Oostenrijkse woningen".

Wat mooi Paul, dat deze woningen, of in ieder geval het grootste gedeelte ervan, nog bewaard zijn gebleven. Zijn ze nog min of meer in oorspronkelijke staat of is er ondertussen behoorlijk aan verbouwd?

Twee zijn er inmiddels verdwenen en vervangen door nieuwbouw, Mariët, maar de andere 4 zijn nog in authentieke staat.

Bedankt voor je bericht Paul, hopelijk blijven ze nog lang in deze staat bewaard.