In 1799 en 1800 verschenen er twee boeken, respectievelijk getiteld 'Reize door de Majorij van ’s Hertogenbosch in den jaare 1798 (in brieven)' en 'Reize door de Majorij van ’s Hertogenbosch in den jaare 1799 (in brieven)'. Deze boeken verschenen anoniem, net als het derde boek in deze “reeks”, dat weer een jaar later, in 1801, verscheen onder de titel 'Gedachten over de Meierij van ’s Hertogenbosch en derzelver inwoners, bij het begin der negentiende eeuw'.
Slechts op het titelblad van dit laatste boek stond een soort van aanduiding van een auteur, namelijk dat het geschreven was door enen Meijerijenaar. Het was ook niet verwonderlijk dat de auteur liever had dat zijn naam onbekend bleef.
Want de beide Reizen zijn geen onschuldig verslag van wandelingen door de regio. Nee, de auteur levert regelmatig bijtende kritiek op met name het katholieke volksdeel.
Dat was olie op het vuur in deze turbulente tijd, waarin Nederland was bezet door de Fransen en de Brabantse katholieken onder het juk van de oude Republiek en de protestantse overheersing probeerden uit te komen. Zo eisten zij in tal van plaatsen hun oude kerk terug, en met name die strijd vervulde de auteur met woede en onbegrip.
Al snel deed het gerucht de ronde dat het de Bakelse dominee Stephanus Hanewinckel was die verantwoordelijk was voor deze boeken.
Hanewinckel was een autochtone Meierijenaar, geboren in Nuenen op 30 september 1766 en na zijn studie vanaf 1789 achtereenvolgens predikant in Bakel; Aarle, Beek en Lieshout; Vierlingsbeek en Ravenstein (met korte uitstapjes naar Noord-Holland en Friesland). Na zijn emeritaat in 1841 bleef hij in Ravenstein wonen, waar hij in 1850 overleed.
Slechts op het titelblad van dit laatste boek stond een soort van aanduiding van een auteur, namelijk dat het geschreven was door enen Meijerijenaar. Het was ook niet verwonderlijk dat de auteur liever had dat zijn naam onbekend bleef.
