Het handmatig dorsen met de dorsvlegel of manege werd door een loonwerker overgenomen, die met de dorskast naar de boerderij kwam. De kast werd ook wel op het land naast de stromijt gezet. Johannes de Groot begon in Uden als een van de eersten met een loonbedrijf in 1947 met de aanschaf van een dorskast van De Rooij Nuenen.
Andere jaren had de kast voor het dorsen van onze oogst naast het woonhuis gestaan, maar zelfs met de vensters gesloten gaf dat nog veel stof in huis. Dit jaar werd de kast achter het huis geplaatst tussen de kippenren, Den Hof en de kersenboomgaard. Voor de aandrijving liep er vanaf de Lanz Bulldog een lederen riem naar de dorsmachine.
Een fotograaf uit de buurt legde de werkzaamheden vast: met een gaffel gooit Antoon de gérven naar boven. Op de kast werd de wis los gesneden en tegelijk met de gérf met regelmaat ingevoerd door Vader Diny, Rini, Jan Francissen (loonbedrijf). Beneden kijken mijn jongere broers toe. , een afscherming voor de riemen en draaiende delen was er nog niet.
Aan de voorzijde hangen juten zakken voor het verzamelde graan dat later voor het drogen op de houten zoldervloer in huis zal worden uitgespreid. In de oorlog werd de rogge voor het malen naar de molenaar gebracht en ontvingen we bonnen die omgeruild werden bij de bakker voor het roggebrood.
Het stro werd op de balken stro/hooizolder opgeslagen. Het was bestemd voor onze melkgeit en het varken. Na het dorsen van een haveroogst werd het verkregen kaf gebruikt voor het vullen van onze bed- en kussenslopen. Dan lagen we weer lekker hoog in bed.
Een later genomen foto (rechts) tijdens het dorsen met een kast van Fricke op het korenveld gelegen “achter het Retraitehuis”.
Bij een dorsdag tijdens de vakantie was mijn meisje in Uden aanwezig. Zij kreeg een overall aangemeten, poseert nog even en daarna werd “de meid op de stromijt gezet”.
Johan de Groot emigreerde in 1952 met zijn gezin naar Canada, de gebroeders Adam van het buurtschap Eikenheuvel namen het loonbedrijf over.
Jan van den Oever
zei op 2 september 2013 om 22:11
Een heel mooi verhaal Rini.
Bij het dorsen van zo'n stromijt heb ik ook een aantal malen meegeholpen. De dorskast werd na aankomst bij de mijt waterpas op blokken gezet met behulp van een wien (krik). Als alles aangesloten was kon het dorsen beginnen. Maar eerst werd ons verteld dat we uit de buurt van de riemen moesten blijven en ook nergens geen hand in de dorskast mochten steken. Om ons te waarschuwen werd dan het verhaal verteld van de man die 3 vingers was kwijtgeraakt of van de neef die een aantal jaren geleden in de dorskast werd getrokken en dit niet overleefde. Boven op de dorskast zat alleen de man die de bossen gelijkmatig invoerde. Hij had een leren band om zijn pols met aan de onderkant een scherp mesje waarmee hij de touwen rond de gerven los sneed. Wij moesten de strobalen op de wagen pakken die vanuit de pers met een soort glijbaan omhoog de wagen op werden geduwd. Als de onderste lagen van de mijt aan de beurt kwamen renden tientallen en soms wel honderden muizen alle kanten uit. Tijdens de middagpauze werd alles stilgezet en zat of lag iedereen aan de rand van het veld. De tas met boterhammen en koude koffie of thee, die ons moeder s'morgens had klaargemaakt, werd uitgepakt. De theedoek met boterhammen werd losgeknoopt en op de grond gelegd. Nergens smaakten de boterhammen zo lekker als daar aan de rand van het veld.
Rini de Groot.
zei op 8 januari 2014 om 22:22
Jan, bedankt voor het ooggetuigenverslag. Lees ook het verhaal: Wanneer het roggeveld twee kontjes hoog is, daar staan dezelfde plaatjes, de skoft, lunch, als je beschrijft, van de Franse schilder Julien Dupré en Jean Francois Millet.
Andere jaren had de kast voor het dorsen van onze oogst naast het woonhuis gestaan, maar zelfs met de vensters gesloten gaf dat nog veel stof in huis. Dit jaar werd de kast achter het huis geplaatst tussen de kippenren, Den Hof en de kersenboomgaard. Voor de aandrijving liep er vanaf de Lanz Bulldog een lederen riem naar de dorsmachine. 
Aan de voorzijde hangen juten zakken voor het verzamelde graan dat later voor het drogen op de houten zoldervloer in huis zal worden uitgespreid. In de oorlog werd de rogge voor het malen naar de molenaar gebracht en ontvingen we bonnen die omgeruild werden bij de bakker voor het roggebrood. 
Een later genomen foto (rechts) tijdens het dorsen met een kast van Fricke op het korenveld gelegen “achter het Retraitehuis”.
