Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
De naam Heesch gaat terug op het Oudhoogduitse "haisjo", dat "kreupelhout" betekent. Deze verklaring spoort goed met de oorspronkelijke kleinschaligheid van het landschap in deze omgeving. ‘Heesch’ mag overigens niet worden verward met "Hese", de middeleeuwse naam van het grondgebied van Rosmalen en Nuland. Tussen beide dorpen ligt nu nog het gehucht Heeseind.
Uit archeologisch onderzoek blijkt dat al sinds circa 2000 vóór Christus sprake is van menselijke activiteiten in deze regio. Het oudste geschreven document met een vermelding van Heesch dateert uit 1191. Daarin worden de tienden van ‘Heze’ genoemd. Vóór 1298 is al sprake van een gement (gemeenschappelijke grond) van de inwoners van Heesch. Op 18 oktober 1329 gaf de hertog een complex gemeenschappelijke gronden uit. Uit 1364 stamt de eerste vermelding van schepenen, dus van een eigen dorpsbestuur.
Op 16 juli 1817 stelde de Hoge Raad van Adel het gemeentewapen vast: "Van lazuur, beladen met St. Petrus staande op een terras, alles van goud." Sint-Petrus is de patroonheilige van het dorp. Het wapen is direct afgeleid van de schependomszegels, waarbij de ongemijterde heilige was vergezeld van twee bomen of heesters.
Vanouds was Heesch een agrarische gemeente met overwegend schrale zandgronden. Maar een beperkt gedeelte was geschikt voor het verbouwen van rogge, haver en boekweit. Naast de landbouw was zeer bepalend voor de geschiedenis van Heesch dat het dorp halverwege ’s-Hertogenbosch en Grave ligt. Voetgangers, ruiters en rijtuigen gebruikten het dorp als pleisterplaats. Ook de paardenposterij had er een station. En de aanleg van de straatweg ’s-Hertogenbosch-Grave in de periode 1818-1836 maakte van Heesch, tot dan toe een verzameling gehuchten, een straatdorp met lintbebouwing.
Met de aanleg van twee bedrijventerreinen, vooral vanaf midden jaren tachtig van de vorige eeuw, is het agrarische karakter van het dorp sterk veminderd. Ook heeft de herinrichting van het dorpscentrum in de jaren '90 het aanzien behoorlijk veranderd.
Aan het eind van de 18e eeuw telde Heesch nog net geen 1.300 inwoners. Halverwege de 19e eeuw was dat aantal al gestegen tot 1.919 en in 1900 waren het er 2.173. Weer vijftig jaar later was het bevolkingsaantal verdubbeld tot 4.052. Na 1950 sloeg de verstedelijking toe: het inwonertal steeg van ruim 4.000 tot bijna 12.000 (11.929) in 2000. Ruim 20 jaar later is Heesch op weg naar de 13.800.