In 1928 besloot de raad van de gemeente Oss om een bedrag van fl. 135, -- beschikbaar te stellen voor de ordening van het archief onder begeleiding van het Registratuurbureau van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten. Bij brief van 30 oktober 1929 ontving de gemeente van genoemd Registratuurbureau de archiefcode met wegwijzer, een lijst houdende opgaaf van vernietigbare stukken, en als bijlage "Enkele wenken bij de inrichting en verdere toepassing van het registratuurstelsel". Vanaf deze datum werd dan ook de code archiefordening en documentatie voor de overheidsadministratie van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten gehanteerd bij de ordening en opberging van archivalia. In 1930 bezocht de heer P. Noordenbos van het Registratuurbureau de gemeente Oss en hij was vol lof over de verzorging van het bewerkte archief, voor zover het betrof het secretariearchief. De seriematig gevormde stukken zoals de persoonsdossiers, bouw- en hinderwetvergunningen vielen hier buiten en zijn tot op de dag van vandaag als aparte bestanden naast het secretarie-archief bijgehouden, reden waarom ze niet in deze inventaris zijn opgenomen. Zeventien jaren later bleek het niet zo best te gaan met de archiefverzorging. In een intern rondschrijven van 1 augustus 1947 vraagt de gemeente-secretaris om de postbehandeling centraal te doen verlopen omdat het steeds vaker voorkomt dat stukken in het ongerede raken en de archiefverzorging mede daardoor te wensen overlaat. In 1952 rapporteert de chef van de afdeling Registratuur aan het college van burgemeester en wethouders dat het archief uit de jaren, 1930-1947 grondig dient te worden aangepakt, naar schatting komt 50 % voor vernietiging in aanmerking.

De toegankelijkheid van het archief wordt als moeilijk ervaren. Na het bezoek van Noordenbos in 1930 is de archiefverzorging dus behoorlijk in het ongerede geraakt! De oorzaak hiervoor moet worden gezocht in het nijpende tekort aan vakbekwaam archiefpersoneel. Als mogelijke oplossing werd destijds gedacht om in het kader van de werkverruimende maatregelen een werkloos hoofdarbeider tijdelijk aan te stellen om zodoende de achterstand in te lopen. Gelet op de benodigde deskundigheid en vanwege andere prioriteiten heeft dit plan geen doorgang gevonden. Wat de huisvesting van het archief betreft, kan het volgende worden vermeld. In 1930 was de afdeling Registratuur gehuisvest in de serre van het gemeentehuis. Deze houten aanbouw was geen prettige werkruimte, het platte dak vertoonde regelmatig lekkages en de verwarming was ook niet al te best. Het oudere archief was opgeslagen in een kelder onder de trap. In 1931 werd op aandringen van de archiefinspectie een brandvrije archiefruimte in het souterrain gerealiseerd die later veel te vochtig bleek. Vochtschade op de stukken was dan ook duidelijk te constateren, en zorgde ervoor dat in materiële zin vele dozen en omslagen dienden te worden vernieuwd. Hoewel al snel bleek dat deze archiefbewaarplaats te klein was, heeft men toch vele jaren moeten woekeren met de ruimte. In 1955 werd geconstateerd dat de archiefbewaarplaats overvol was en de archiefinspectie drong er bij het college van B. en W. dan ook op aan om haast te maken met nieuwbouwplannen. Ook het dynamisch archief op de afdeling Registratuur puilde in dat jaar letterlijk uit de kasten: het had een omvang van maar liefst 64, 50 m1. In 1963 ontstaan definitieve plannen voor de nieuwbouw van een stadhuis met een aparte archiefruimte. Pas in 1974 zou aan de veel te krappe huisvesting van het archief een einde komen door de opening van het nieuwe gemeentehuis.