Het klooster heeft het archief altijd met zich meegenomen. Over het overbrengen van het archief vanuit Wouw naar Breda in 1295 is niets bekend, evenmin als van de jaren daarna. Bij de nadering van de Gelderse legeraanvoerder Maarten van Rossum brachten de zusters zichzelf in veiligheid in Geertruidenberg en een kist met documenten in Dordrecht. Bij het uitbreken van de Beeldenstorm in 1566 meenden ze dat het archief in ’s-Hertogenbosch veiliger lag. Ook bij volgende verhuizingen voerden de zusters het archief met zich mee. Tot op de dag van vandaag berust het in het klooster. Desondanks zijn er vele archiefstukken verloren gegaan.
In deze inventaris is het archief van Sint-Catharinadal tot circa 1900 beschreven. De ordening van de jongere stukken heeft een afwijkend karakter. De huidige inventarisatie berust op oudere ordeningen. Wegens de vele verwijzingen in de literatuur is afgezien van herordening en hernummering. Dit betekent dat het archief grofweg de indeling heeft gekregen die dr. Erens, kanunnik van Tongerlo, in de jaren twintig van de twintigste eeuw aangebracht heeft.
In de inleiding van zijn ‘De oorkonden van het Norbertinessenklooster St. Catharinadal te Breda-Oosterhout’ (Tongerloo 1928-1929) verantwoordde hij zijn inventarisatiearbeid en gaf hij aan hoe er tevoren aan het archief gewerkt was. In deze publicatie beperkte hij zich tot regesten van de oorkonden. Deze regesten hebben wij in hun oorspronkelijke vorm overgenomen. Vanuit deze regesten hebben wij beknopte beschrijvingen van de charters gemaakt.

Na de afdeling oorkonden werden, vermoedelijk ook door hem, twee andere series gevormd. Op de eerste plaats de Manualen en Registers, die alles bevatten wat ingebonden was, zonder nadere ordening. Ze waren beschreven door zuster Regina 't Hoen, archivaria van het klooster, en haar voorgangster. Deze aantekeningen waren ons zeer behulpzaam bij het samenstellen van dit onderdeel. Ten tweede de Bundels Brieven met al het overige materiaal, grofweg chronologisch gerangschikt, waardoor hun samenhang met andere archiefonderdelen verloren geraakt is. Dit geldt tot op zekere hoogte ook voor de kaarten en andere grote formaten die wegens hun omvang afzonderlijk geborgen zijn. Wij hebben ze een nummer gegeven om ze te kunnen onderscheiden. Omdat de proosten ook nog eigenstandig documenten vormden en bewaarden, hebben zij een enigszins persoonlijk gekleurd archiefonderdeel gevormd. Om die reden zijn deze stukken in een afzonderlijke rubriek geplaatst. Daarbuiten zijn stukken aangetroffen die kennelijk door proosten of vicarissen vanuit hun moederklooster meegenomen zijn of anderszins in Sint-Catharinadal terechtgekomen. Het Brabants Historisch Informatie Centrum heeft deze beschrijvingen in één inventaris verwerkt. Daaraan zijn zijn de nog niet eerder beschreven stukken toegevoegd.
Omdat de scheiding tussen archief en handschriften niet altijd gemakkelijk te maken is, is besloten de handschriften als integraal onderdeel aan de inventaris toe te voegen. Ze zijn voor het merendeel in 1972 genummerd en beschreven door pater R.Th.M. van Dijk o.carm., wetenschappelijk medewerker van het Titus Brandsma Instituut, conservator der Brandsmakollectie in Nijmegen, met aanvullingen van de hand van archivaria zuster Regina ’t Hoen.