De Vrouw en Werkwinkels zijn beginjaren '80 uit particulier initiatief ontstaan (bron: Conceptnota (Her)intredende Vrouwen; Ministerie van SZW, juli 1986). Vanuit de vrouwen organisaties was destijds veel kritiek op het functioneren van de arbeidsbureaus, met betrekking toot de dienstverlening aan (her)intredende vrouwen. Zowel in kwalitatief als in kwantitatief opzicht vond men dat de arbeidsbureaus te kort schoten. Op diverse plaatsen in het land werden toen de zogeheten "Vrouw en Werkprojecten" opgericht door individuele vrouwen of door groepen vrouwen met als doel, de positie van de vrouw op de arbeidsmarkt te verbeteren. De doelgroep die zij hierbij voor ogen hadden betrof de (her)intredende vrouw. Deze initiatiefgroepen zijn uiteindelijk uitgegroeid tot de Vrouw en Werkwinkels. Na een experimentele fase is door de overheid besloten via een subsidieregeling een landelijk netwerk Vrouw en Werk te financieren. Deze subsidieregeling is vanaf 1 juli 1987 van kracht geworden en eindigt op 1 januari 1993. De regeling maakt deel uit van het regeringsbeleid, dat erop is gericht de toegang van (her)intredende vrouwen tot de arbeidsmarkt te verbeteren.

De subsidieregeling heeft tevens tot doel een uniformering tot stand te brengen in de taken, de doelgroep de relatie en de afstemming met andere relevante instellingen, met name de Arbeidsbureaus. Begin 1992 is in door het Centraal Bestuur voor de Arbeidsvoorziening besloten de Vrouw en Werkwinkels worden geïntegreerd bij de Arbeidsvoorzieningsorganisatie. Dit betekent dat de stichting Vrouw en Werkwinkel blijft bestaan en haar activiteiten uitvoert als zelfstandige organisatie, onder regie van de Regionale Besturen voor de Arbeidsvoorziening.