Henricus (Hein) Maria Casper Alphonsus Mandos werd op 4 november 1907 in Tilburg geboren. Na het lager onderwijs in zijn geboorteplaats volgde hij onderwijs aan Huize Ruwenberg en het kleinseminarie Beekvliet, beide te Sint-Michielsgestel. Hij voltooide zijn gymnasiumopleiding aan het Odulphus-lyceum te Tilburg. Daarna ging hij aan de Katholieke Universiteit te Nijmegen Nederlandse taal en letteren studeren. Tevens volgde hij colleges geschiedenis. Na afronding van deze opleiding met het doctoraal-examen Nederlandse taal- en letterkunde in 1938 werd hij tot leraar Nederlands benoemd aan het lyceum Augustinianum te Eindhoven. Die functie oefende hij uit tot 1972. Op 6 december 1978 overleed Hein Mandos te Geldrop. Naast het leraarschap dat hij met verve en grote bekwaamheid bekleedde was Mandos vooral bekend als heemkundige, volkskundige en als expert op het gebied van Brabantse dialecten, spreekwoorden en gezegden. Hierdoor werd hij een bekende Brabander. Hij was sinds 1947 bestuurslid van de beweging Brabants Heem, waarvan hij van 1970 tot 1975 voorzitter was.
Hij was verder bestuurslid van het Provinciaal Genootschap voor Kunsten en Wetenschappen, lid van de Koninklijke Zuid-Nederlandse Maatschappij voor Taal en Letterkunde en Geschiedenis, één van de oprichters van de Heemkundige Studiekring Kempenland in Eindhoven, bestuurslid van de gemeentelijke openbare bibliotheek, lid van de redactiecommissie voor de Bijdragen tot de Geschiedenis van het zuiden van Nederland, en bovenal gedurende 27 jaar hoofdredacteur van het tijdschrift "Brabants Heem".

Mandos was ook publicist. Hij schreef veel artikelen in diverse tijdschriften (natuurlijk ook in zijn eigen "Brabants Heem"), vakbladen en kranten over Brabantse geschiedenis, dialecten, heem- en volkskundige onderwerpen, speciaal betreffende de Kempen. Mandos bereidde een dissertatie voor over spreekwoorden en gezegden die echter niet tot een afronding kwam vanwege zijn leraarschap en talrijke bestuursfuncties. Talloze enquêteformulieren, enkele kaartsystemen en litteratuur betreffende spreekwoorden en gezegden bevinden zich in de collectie. Dit materiaal vormde de basis voor het grote Brabantse spreekwoordenboek dat in 1988 (tien jaar na zijn dood) gepubliceerd werd, vooral dankzij de activiteiten van zijn weduwe Marie Thérèse (Miep) Gesine Mandos- van de Pol (1915-1996), die de arbeid van haar overleden echtgenoot voortzette. Zij was een steun voor haar man bij zijn vele activiteiten en ontwikkelde zich eveneens tot een deskundige op zijn werkterrein. Bovengenoemd werk voorzag kennelijk in een behoefte want het mocht enige herdrukken beleven.
Voor zijn verdiensten werd Hein Mandos in 1973 benoemd tot ridder in der Orde van Oranje-Nassau.

De archiefstukken en de bilbiotheek zijn in 1996 door uitvoering van een legaat in het testament van mevrouw Miep Mandos- van de Pol eigendom geworden van het Rijksarchief in Noord-Brabant.
De kern van zowel de bibliotheek als het archiefmateriaal is gelegen op het gebied van de heem- en volkskunde, de Brabantse geschiedenis, de Brabantse dialectologie, spreekwoorden en gezegden.

Rijksarchief in Noord-Brabant, 2000