Tegen strafvonnissen door de vrederechter of de maires gewezen in zaken van enkele politie, was slechts beroep mogelijk wanneer hechtenis of een boete van meer dan vijf franc was opgelegd. Het moest ingesteld worden bij de rechtbank van eerste aanleg van het arrondissement waartoe het kanton of de gemeente behoorde. Tegen de uitspraak van dit college kon cassatie ingesteld worden bij het Hof van Cassatie (Cour de Cassation) te Parijs. Dat rechtsmiddel was ook mogelijk tegen vonnissen van de vrederechter/maire in hoogste instantie gewezen, dat wil zeggen de vonnissen waarbij boetes van minder dan vijf franc waren opgelegd. * 

Tegen civiele vonnissen van de vrederechter was hoger beroep mogelijk wanneer ze de waarde de vijftig franc te boven gingen. De bevoegde instantie was weer de rechtbank van eerste aanleg van het arrondissement waartoe het kanton behoorde. *  Vonnissen door de vrederechter in hoogste instantie gewezen, dat wil zeggen in zaken waarvan de waarde beneden vijftig franc lag, waren onderworpen aan cassatie wegens onbevoegdheid en machtsoverschrijding. * 

Van de vonnissen in strafzaken van de rechtbanken van eerste aanleg was beroep mogelijk bij de rechtbank van eerste aanleg in de hoofdplaats van het departement waarin de vestigingsplaats van die rechtbank gelegen was. Van strafvonnissen van een rechtbank van eerste aanleg in een departementshoofdplaats was beroep mogelijk bij de rechtbank van eerste aanleg in de hoofdplaats van een ander naburig departement. *  Vanuit Breda en Eindhoven was dus beroep mogelijk in 's-Hertogenbosch. Vanuit 's-Hertogenbosch werd beroep ingesteld in Antwerpen. *  Daarna stond de mogelijkheid van cassatie open. * 

Van de vonnissen in civiele zaken door de rechtbank van eerste aanleg gewezen, was hoger beroep mogelijk bij het keizerlijk gerechtshof. Voor de in het huidige Noord-Brabant gefunctioneerd hebbende rechtbanken was dat van 1811 tot 1813 het Keizerlijk Gerechtshof te Brussel. Na 1813 was dat het Hooggerechtshof te Den Haag. De gevallen waarin geen hoger beroep mogelijk was waren: wanneer de rechtbank oordeelde in hoger beroep over appellabele vonnissen van de vrederechter; wanneer het persoonlijke vorderingen betrof tot een bedrag van duizend franc; wanneer het zakelijke vorderingen betrof die tot hoofdonderwerp een goed hadden, dat een inkomen opleverde van vijftig franc of minder in rente of huurprijs; wanneer het geschillen betrof over de inning van indirecte belastingen. * 

Van de vonnissen van de rechtbanken van koophandel was hoger beroep mogelijk bij het keizerlijk gerechtshof. Dat was niet mogelijk voorzover ze gewezen waren in vorderingen tot duizend franc en in de gevallen waarin partijen, in het vrije genot van hun rechten, vooraf verklaarden af te zien van hoger beroep. * 

Van de vonnissen van het hof van assisen was geen hoger beroep mogelijk. Wel waren ze onderworpen aan beroep in cassatie. *  Voor het behandelen van cassatiezaken was het Hof van Cassatie te Parijs de bevoegde instantie. Voor de behandeling van Nederlandse zaken hadden enkele Nederlanders daarin zitting. Na 1813, toen de banden met Frankrijk verbroken werden, vervielen ook de mogelijkheden tot cassatie bij het Cour de Cassation. Er werd echter een bijzonder rechtsmiddel ingevoerd, het zogenaamde appel loco-cassatie. Het Hooggerechtshof te Den Haag zou een vonnis, door lagere colleges en vrederechters in hoogste ressort in civiele zaken gewezen, mogen annuleren en de gehele zaak opnieuw onderzoeken. Dat zou alleen kunnen op grond van het feit dat de behandeling der zaak aan wezenlijke nulliteiten laboreert of dat in de toepassing der wet kwalijk is gehandeld. De vonnissen in strafzaken van de hoven van assisen (die niet vatbaar waren voor hoger beroep) bleven wel onderworpen aan cassatie. Het hooggerechtshof was ook hier de bevoegde instantie. *  Bij het van kracht worden van de nationale wetgeving in 1838 kon het rechtsmiddel van cassatie zonder beperkingen weer gebruikt worden.