Vele Nederlanders hadden aan het eind van de oorlog door handelingen van de bezetter of door oorlogshandelingen grote schade opgelopen. Zo hebben velen moeten evacueren met achterlating van huis en goed en eventueel bedrijf. Anderen hebben verwondingen opgelopen waardoor ze niet meer in staat waren zelf in hun onderhoud te voorzien. Er was onnoemelijk veel schade aangericht aan goederen. Begin 1945 nam de overheid de maatschappelijke zorg voor deze slachtoffers ter hand. Bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken werd een Centraal Bureau Verzorging Oorlogsslachtoffers opgericht. Onder dit bureau kwamen provinciale bureau's te werken en daaronder districtsbureau's. In iedere hoofdplaats van een provincie kwam een provinciaal bureau, de districtsbureau's kwamen in plaatsen waar een gewestelijk arbeidsbureau gevestigd was. Het district van dat bureau was ook het district van het districtsbureau. Voor de aankomst van geëvacueerden op hun evacuatieadres werd de zorg voor hen toevertrouwd aan het provinciaal bureau, na aankomst aan het districtsbureau. Ook het onderbrengen van geëvacueerden op een adres en het toezicht op alle evacuatie-aangelegenheden in de provincie waren zorg van het provinciaal bureau.

Het Districtsbureau Verzorging Oorlogsslachtoffers te 's-Hertogenbosch werd in 1947 samengevoegd met het Provinciaal Bureau Verzorging Oorlogsslachtoffers in Noord-Brabant.

De Bureau's Verzorging Oorlogsslachtoffers (het centraal bureau, de provinciale- en districtsbureau's) werden in 1949 opgeheven. De taken werden overgenomen door de (Rijks)Dienst voor Maatschappelijke Zorg, die ook onder het Ministerie van Binnenlandse Zaken ressorteerde. In 's-Hertogenbosch werd een inspectie van deze dienst gevestigd. In 1952, toen het Ministerie van Maatschappelijk Werk werd opgericht, werd de net genoemde inspectie omgezet in een Provinciaal Bureau Maatschappelijk Werk.