De begraafplaats aan de Borchmolendijk dateert uit 1853 en is als complex aangewezen als rijksmonument (monumentnummer 520472).

De begraafplaats heeft een symmetrische aanleg met een op het oosten gericht kruisvormig padenpatroon. De hoofdas loopt van de entree in het westen naar de Calvarieberg is het oosten. De dwarsarm loopt van de kapel in het zuiden tot de Martinusberg (met Martinusbeeld) in het noorden.

Het complex heeft cultuurhistorische waarde als goed voorbeeld van katholieke begraafcultuur ten tijde van de katholieke emancipatie. Het heeft architectuurhistorische waarde vanwege de kapel, kunsthistorische waarde vanwege Neogotische beeldhouwkunst en bouwhistorische waarde vanwege de toegepaste materialen, met name bij de Calvarieberg en de beeldengroep.

Belangrijke onderdelen

Odakapel
De kapel, gewijd aan de H. Oda, ontworpen door de architect Granpré Molière en gebouwd in 1934. De kapel is een goed voorbeeld van de Delftse Schoolstijl. De kapel is gebouwd op de St. Odaberg, de plek waar volgens de overlevering de H. Oda heeft geleefd en waar zij na die tijd werd geëerd. Voor de kapel ligt het graf van mgr. Bekkers van 1966. Aan de achterzijde van de kapel staat het Neogotische beeld van de H. Oda uit omstreeks 1853, dat oorspronkelijk op de St. Odaberg stond.

Calvarieberg
De Calvarieberg uit 1909, vervaardigd door de fabriek St. Oda van A. Swinkels te Sint-Oedenrode. De Calvarieberg is opgetrokken uit baksteen en met cement afgewerkt en gemodelleerd. Een aantal bloem- en platmotieven sieren de berg. De beelden zijn vervaardigd van Franse kalksteen.
Centraal op de berg is een kruisiginggroep geplaatst, bestaande uit 4 levensgrote figuren, voorstellende de stervende Christus, geflankeerd door Maria, Maria Magdalena en Johannes. In de zuidzijde van de berg is een grafspelonk aangebracht met een verrijzenisgroep, bestaande uit 5 levensgrote figuren. Boven het graf staat het rijzige beeld van de Christustriomfator. Voor de grot en in de grot 4 Romeinse soldaten in vol ornaat.
In de oostzijde van de berg is een nis uitgespaard, met daarin een minder dan levensgrote piëtagroep (Maria met gekruisigde Christus op haar schoot).
In de noordzijde van de berg is een nis uitgespaard, met daarin een levensgrote Christus op de koude steen.

Beeldengroep
Bij de entree, links en rechts van het toegangshek, staan 2 natuurstenen beelden van omstreeks 1900, geplaatst op een sokkel, voorstellende Job en Daniël.
Langs de dwarsarm staan 8 Neogotische grafmonumenten van omstreeks 1900, geplaatst bij graven van notabelen. Deze grafmonumenten bestaan uit levensgrote natuurstenen beelden, staande op een sokkel met grafinscripties. Zij verbeelden de patroonheiligen van de betreffende notabelen, t.w. Wilhelmus, Elisabeth, Anna met Maria, Michaël, Lambertus, Cornelius, Maria met kind en Cecilia.

Grafzerken
Het parochiebestuur heeft ongeveer 120 zerken/graftekens als monument aangemerkt. Deze geven een goed beeld van de begraafcultuur vanaf 1853. Het beleid is er op gericht deze zerken/graftekens voor de toekomst te bewaren. Nieuwe begravingen op deze plaatsen zijn mogelijk, maar onder strikte voorwaarden, waarbij het duurzame behoud gewaarborgd is.

Beplanting/natuur
Langs de dwarsarm, rond de Martinusberg, nabij de kapel en aan de westelijk buitenzijde staan beukenbomen, die ten tijde van de aanleg zijn geplant. Bij de toegangspoort staat een treurwilg, die eveneens ten tijde van de aanleg is geplant.
Op de begraafplaats groeien zeldzame mossen en varens.
De zuidzijde van de begraafplaats sluit aan op het Dommeldal en op het plan Dotterbloem, dat beoogt de natuurwaarde van het Dommeldal te versterken. Door deze ligging vormt de begraafplaats een onderdeel van de ecologische verbindingszone.

Gracht
Rond de begraafplaats ligt nog een gedeelte van het grachtenstelsel, dat oorspronkelijk de Burcht van Rode omsloot. Deze burcht is in de 9e eeuw gesticht door de grafelijke familie Van Rode. Bij de burcht werd eind 12e eeuw een kapittelkerk gebouwd, toegewijd aan de H. Oda en bedoeld om de bedevaartgangers naar het graf van de H. Oda te kunnen opvangen. Deze kerk stond op de plaats waar de huidige Martinuskerk (ingezegend in1915) staat. Het Hoogkoor van de Odakerk is bewaard gebleven en geïntegreerd opgenomen de Martinuskerk. De laatste overblijfselen van de Burcht van Rode zijn in 1912 gesloopt.

bron: www.duurzamemeierij.nl

Columbarium
Bij besluit van 22 sep 1992 is aan de parochie bouwvergunning verleend voor het oprichten van een columbarium (urnenmuur en kelder) op de begraafplaats.