Dieden ligt in één van die grensgebieden waar zowel Brabant als Gelre rechten op konden uitoefenen. De Brabants-Gelderse oorlogen hebben lange tijd gewoed.
Grensgebieden, door van de Ree-Scholtens; p. 39, 61, 82, 163, 208, 241, 281:
Over het ontstaan van de heerlijkheid Dieden is weinig bekend. [zie archief heerlijkheid Dieden: blok 283]
In 1359 stelden enkele Gelderse edelen (Diederik, Gijsbrecht en Willem van Bronkhorst) hun zuster Elisabeth in het bezit van het dorp en kerspel Dieden.
In 1373 verkocht zij Dieden aan Walraven van Valkenburg, die het aan zijn broer Reinoud gaf samen met Ravenstein en Herpen.
In 1393 gaf Reinoud Dieden aan zijn bruid Elisabeth van Kleef.
In 1399 is o.a. Dieden (met Oijen) bij verdrag tussen de hertogen van Gerlre en Brabant in Gelderse handen gekomen.
De hertogen van Brabant konden dit moeilijk accepteren en bleven streven dit gebied weer onder hun beheer te brengen. Toen de Bourgondische hertogen Gelre in hun bezit kregen verklaarden zij in 1481 Oijen en Dieden (alsmede Grave en Cuijk) tot Brabants bezit.

Naderhand maakte Karel van Gelre zich weer van Oijen en Dieden meester (1523) en droeg het over aan de familie Van Gent zodat het weer een Gelders leen werd.
Zij deelden dus de lotgevallen van dit gewest ttv. de Republiek der Verenigde Nederlanden.
Door boedelverdeling waren Oijen en Dieden sinds 1615 niet meer één heerlijkheid.
[Walraven van Gent kreeg Oijen en Otto van Gent kreeg Dieden]
De heerlijkheid Dieden omvatte het dorp en een klein gebied ten westen daarvan tot aan een oude Maasarm (gedeeltelijk buitendijks).
De schepenen functioneerden ook als heemraden, de borgemeesters werden ook wel buurmeesters genoemd.
In het Gelders tijdperk ressorteerden deze dorpen onder het Rijk (kwartier) van Nijmegen, onder Megen en waren leenroerig aan het Gelders Hof te Arnhem.
In de Franse tijd werden de dorpen ingedeeld (1798) bij het Departement van de Dommel, arrondissement Nijmegen (Grave en Cuijk onder arrondissement Oss).
Bij de staatsregeling van 1801 kwamen Grave en Cuijk onder het departement Bataafs Brabant en Oijen en Dieden kwamen terug aan Gelderland !
Bij besluit van 21 dec 1805 werden Oijen en Dieden, ter correctie van de grens langs de Maas, bij alsnog bij Bataafs Brabant gevoegd.
Sedert die tijd deelden de voormalige heerlijkheden de lotgevallen van het departement Bataafs Brabant en de Bataafse Republiek.
Na de Franse tijd werden bij Soeverein Besluit van 6 sep 1814 de oude provinciegrenzen weer ingevoerd.
De kantons Grave, Boxmeer en Ravenstein werden toegevoegd aan de provincie Brabant m.u.v. Oijen en Dieden !
De op 24 aug 1815 in werking tredende grondwet voor het Koninkrijk der Nederlanden handhaafde de provincies met de op dat moment bestaande grenzen. Gelderland had echter inmiddels Oijen en Dieden definitief afgestaan aan Brabant.

Brabants Historisch Informatie Centrum