Algemeen

Op 23 april 1833 stichtte Frédéric Ozanam op twintigjarige leeftijd, samen met Emmanuel Bailly en vijf bevriende studenten van de Sorbonne in Parijs de Conférence de Charité. De studenten zagen in dat met praten alleen de wereld niet kon worden verbeterd. Ze bezochten in armoede verkerende gezinnen, gingen op zoek naar hulpbehoevende zieken en bejaarden, hielpen waar nodig, zowel in de steden als op het platteland. Al spoedig kwamen er meer mensen bij en kon de hulp op grotere schaal georganiseerd worden en was de basis voor de vereniging gelegd.
Binnen het bestek van 10 jaar had de Vincentiusvereniging voet aan de grond gekregen in andere Europese landen zoals Italië, Spanje, Portugal, Duitsland, Ierland en België. De eerste conferentie van de Vincentiusvereniging-Nederland werd op 10 februari 1846 opgericht in de sacristie van de kerk in de Oude Molstraat in Den Haag. Op 4 maart werd deze conferentie onder de naam Onze Lieve Vrouw ingelijfd bij de Algemene Raad in Parijs. Intussen was de vereniging in nagenoeg alle Europese landen opgekomen. Na Europa werd de vereniging 'geëxporteerd' naar Latijns-Amerika, Canada, de Verenigde Staten, Azië, Oceanië en Afrika.

Patroonheilige

De eerste leden die met dit werk begonnen, kozen als patroon voor hun werkgroepen Vincentius à Paulo. Hij wordt op 24 april 1581 geboren in het dorpje Pouy in Zuidwest Frankrijk. Op 19-jarige leeftijd wordt hij tot priester gewijd en studeert hij vervolgens aan de universiteit. In 1612 wordt hij pastoor en is huiskapelaan en leraar bij graaf Emmanuel de Gondi, generaal van de galeislaven. In 1614 sticht hij de eerste 'Confrérie de la Charité', een damesgezelschap, een initiatief van Vincentius om planmatig armenzorg en zielzorg te geven. Drie jaar later volgt de oprichting van de mannelijke tegenhanger. In Marseille realiseert Vincentius een ziekenhuis voor galeislaven. In 1625 sticht Vincentius de Congregatie van de Missie, de Lazaristen, zo genoemd naar het moederhuis St. Lazare in Parijs, onder andere ter vorming van de geestelijkheid. In 1633 stocht Vincentius de Filles de la Charité (Dochters der Liefde), een congregratie die in Nederland nog steeds bestaat. Vincentius staat Koning Lodewijk XIII op zijn sterfbed bij. Hij wordt 'caritasminister', die delen van het land voor de hongersnood behoedt, hulp verleent aan oorlogslachtoffers en vluchtelingen en een gaarkeuken opricht in Parijs. Vincentius à Paolo sterft op 27 september 1660 in Parijs en is begraven in de kerk St. Lazare te Parijs. Paus Clemens XII verklaart hem in 1737 heilig.

[bron: Vincentiusvereniging Nederland.nl]

De Afdeling te Geffen

Op 2 apr 1914 vindt de oprichtingsvergadering plaats van de afdeling Geffen.
In het patronaatsgebouw komen initiatiefnemer pastoor Van Dun, kapelaan Van Krieken, alsmede de vicepresident van de Hoofdraad Vincentiusvereniging en enkele notabele heren inwoners samen om het ontstaan van het Vincentiuswerk te bespreken en de plaatselijke afdeling op te richten. Op 9 apr, de volgende vergadering, vindt de bestuursverkiezing plaats. De vicepresident van de Hoofdraad is dan nogmaals aanwezig en doet weten wat van het bestuur wordt verwacht. Dat is onder meer de feestdagen van de Vereniging te vieren en dat zijn 19 juli (H. Vincentius), 8 december (Onbevlekte Ontvangenis) en op de Eerste zondag in de Vasten. Op zulke dagen wordt de H. Mis opgedragen voor leden, weldoeners en armen der conferentie en wordt een buitengewone bestuursvergadering gehouden, waarbij donateurs en notabelen worden uitgenodigd. Een der geestelijke adviseurs zal dan een opbeurend woord spreken en het jaarverslag zal worden voorgelezen.
We schrijven de zestiger jaren. De Algemene bijstandswet 1965 is dan in de plaats gekomen van de Armenwet die dateerde van 1854 en in 1912 slechts iets is aangepast. Met de ABW komt het primaat van de armenzorg bij de overheid te liggen. Voorheen waren de kerken en particuliere instellingen hoofdverantwoordelijk voor de armenzorg. Dat gebeurde op basis van liefdadigheid. Vanaf 1965 is bijstand dus een recht. [bron: Wikipedia]
Tot september 1968 vergadert het Geffens bestuur min of meer geregeld.
Meteen daarna staan de notulen van de liquidatievergadering van de conferentie Geffen op 27 feb 1975. Men concludeert dat de plaatselijke vereniging niet meer functioneert omdat geen nieuwe president/voorzitter is benoemd en ook geen ledenuitbreiding plaats heeft.
In overleg met de Hoofdraad te Den Haag heft men de afdeling op en stort men het resterende saldo op rekening van enkele plaatselijke goede doelen.