*  In ieder departement was een hof van assisen gevestigd. Het hield zitting in de hoofdstad van het departement. *  Het arrondissement Breda viel onder het ressort van het Hof van Assisen te Antwerpen, omdat het behoorde tot het departement van de Twee Nethen, waarvan Antwerpen de hoofdstad was. De rest van Brabant behoorde tot het ressort van het Hof van Assisen te 's-Hertogenbosch, de hoofdstad van het departement van de Monden van de Rijn.

Wanneer men de samenstelling van het hof beziet valt allereerst op dat het een niet permanent college was. Het kwam eens in de drie maanden bijeen en zoveel vaker als nodig was. *  Alle zaken die in de afgelopen drie maanden bij het hof aanhangig gemaakt waren, moesten worden afgehandeld of naar een andere zitting verwezen worden. Elk kwartaal moesten de rechters opnieuw worden benoemd. In het departement waar een keizerlijk hof zetelde was het hof van assisen samengesteld uit vijf raadsheren van het hof, waarvan er één als president optrad. In andere departementen, zoals dat van de Monden van de Rijn en de Twee Nethen, was het hof van assisen - zoals in 's-Hertogenbosch en Antwerpen - samengesteld uit één raadsheer van het keizerlijk hof waaronder het hof ressorteerde - voor Brabant van 1811-1813 Brussel, en na 1813 Den Haag - en vier rechters die werden gekozen uit de president en de oudste rechters van de rechtbank van eerste aanleg in de plaats waar het hof van assisen zijn zittingen hield.De raadsheer uit het keizerlijk hof was president. Het Openbaar Ministerie werd waargenomen door de procureur-generaal van het keizerlijk gerechtshof of een van zijn plaatsvervangers bij de hoven van assisen in de plaatsen waar een keizerlijk gerechtshof was gevestigd. Bij andere hoven van assisen deed dat een plaatsvervanger die de titel van keizerlijk procureur-crimineel droeg, later procureur-crimineel. De griffier van het keizerlijk hof was griffier van het hof van assisen van de plaatsen waar zo'n hof zetelde. De griffier van de rechtbank van eerste aanleg was griffier van het hof van assisen in plaatsen waar geen keizerlijk hof was. * 

Het hof sprak recht met behulp van een jury van twaalf leden behoudens uitzonderingen. *  De leden van de jury kwamen uit de bovenlaag van de burgerij. Zij moesten voldoen aan bepaalde gegoedheidseisen. De twaalf werden per zitting gekozen uit een groep van zesendertig. De zesendertig kwamen voor op een lijst die opgesteld was door de president van het hof. Deze laatste had een keuze gemaakt uit zestig namen die door de prefect van het betreffende departement waren opgegeven. *  De rechtspraak met behulp van een jury heeft echter niet lang stand gehouden. Bij Soeverein Besluit van 11 december 1813 werd de juryrechtspraak afgeschaft voor dat deel van Nederland dat tijdens de inlijving bij Frankrijk onder het Keizerlijk Gerechtshof te Den Haag ressorteerde. De oordeelsvorming en vaststelling van de straf geschiedden voortaan zonder jury door het hof zelf. Bij Soeverein Besluit van 15 december 1813 werd de afschaffing ook van kracht in de departementen van de Monden van de Rijn en het arrondissement Breda. Deze gebieden zouden voortaan ressorteren onder het Hooggerechtshof der Verenigde Nederlanden te Den Haag dat de bevoegdheden van het keizerlijk hof zou overnemen. * 

De bevoegdheden van het hof lagen op strafrechtelijk terrein. Het berechtte misdrijven (crimes), strafbare feiten waarop een lijf- of onterende straf was gesteld. Deze zaken werden in de meeste gevallen door het keizerlijk gerechtshof en incidenteel ook door het hof van cassatie bij het hoven van assisen aangebracht. *  De verwijzing door het keizerlijk gerechtshof geschiedde door een afdeling ervan, de Kamer van Beschuldiging, die oordeelde aan de hand van processtukken en de resultaten van een vooronderzoek of de verdachte in staat van beschuldiging kon worden gesteld. Indien dat zo was, dan werd de verdere behandeling van de zaak opgedragen aan het hof van assisen. De misdrijven (crimes) waren in de Code Pénal (Wetboek van Strafrecht) opgesomd. *  De belangrijkste waren doodslag, moord, verkrachting, mishandeling, diefstal, vernieling, roof, schending van de openbare orde en veiligheid van de staat, ambtsmisdrijven, misdrijven tegen het openbaar gezag, valsheid in geschrifte, valse getuigenis. Op civielrechtelijk terrein had het hof van assisen geen bevoegdheden.

Nauw verbonden met het hof van assisen was het bijzonder hof (cour spécial). *  Ook dit was een niet permanent college. Het werd zo vaak bijeengeroepen als nodig was. Meestal kwam het bijeen na afloop van de zitting van het hof van assisen. Evenals de hoven van assisen waren ze in ieder departement gevestigd. De behandeling van de zaken door het bijzonder hof lijkt sterk op die van het hof van assisen. Ook hier vond verwijzing door het keizerlijk gerechtshof plaats.

Het bestond uit acht rechters. Als voorzitter fungeerde de president van het hof van assisen of een plaatsvervanger. Vier rechters van het hof van assisen vervulden die functie ook in het bijzonder hof. Tenslotte traden drie officieren met de rang van kapitein of hoger op als lid van het hof. Het Openbaar Ministerie werd op gelijke wijze vervuld als bij het hof van assisen. Hetzelfde gold voor de vervulling van de post van griffier. Er was geen jury ingeschakeld bij de rechtspleging door het bijzonder hof.

Het bijzonder hof was bevoegd in misdrijven begaan door landlopers, geboefte en veroordeelden tot lijf- of onterende straffen. Ook de misdrijven van gewapend verzet tegen de gewapende macht, clandestiene wapenhandel of smokkelarij van wapens, valsemunterij en moord, indien dit door gewapende groepen is voorbereid, vielen onder de bevoegdheid van dit hof.

Bij de hiervoor genoemde Soevereine Besluiten van 11 en 15 december 1813 werden de bijzondere hoven afgeschaft. *