De gemeente Schaijk is in haar huidige vorm in 1942 ontstaan door samenvoeging van de voormalige gemeenten Schaijk en Reek. Het grondgebied van de gemeente Schaijk wordt omsloten door de territoria van de gemeenten Berghem en Nistelrode in het westen, Uden, Zeeland en Mill in het zuiden, Grave in het oosten en Ravenstein in het noorden. Behalve de twee hoofdkernen Schaijk en Reek zijn binnen de gemeente nog enkele kleinere nederzettingen gelegen, zoals Mun, Schaijkse Hoek, Gaal, Driehuis en Hooge Heide.

Het grondgebied van de gemeente ligt in het Noordoostelijk deel van de provincie Noord-Brabant, het zogenoemde Maaskantgebied, waar de waterstaatkundige toestand voorheen de remmende factor was in de ontwikkeling van de streek. De Beerse Maas overstroomde elk jaar het noordelijk deel van het gemeentelijk territoir, waardoor daar een intensief bodemgebruik en bebouwing onmogelijk werden gemaakt. Vandaar dat de nederzettingen meer zuidelijk worden gevonden en in wel in het overgangsgebied tussen de lage gronden van de Beerse Maas en de hoger gelegen onvruchtbare heidegronden. In de noordelijke zone bood een agrarische bedrijfsvoering nog de meest gunstige mogelijkheden. De hier gelegen gronden zijn namelijk qua structuur en ligging het meeste voor landbouw geschikt. In het zuiden zijn heide, bos en zandverstuivingen geen vruchtbare voedingsbodem. Toch komt er verbetering: nadat de Beerse Overlaat gesloten is, komt er een einde aan de overstromingen. De grond wordt nu geëxploiteerd als grasland. Ten zuiden van Schaijk zorgen ontginningen van heide voor uitbreiding van de landbouwgrond.