Mijn Studiezaal (inloggen)
88
Controleur directe belastingen en kadaster, 1820 - 1961
Inleiding
Historisch overzicht 
Doel en achtergrond van de grondregistratie sinds 1810
Organisatie en wetgeving vanaf 1815
Invoering van het kadaster
Bewaring en bijhouding
Herziening van de grondbelastingwetgeving
Meting en kaartvervaardiging
88 Controleur directe belastingen en kadaster, 1820 - 1961
Inleiding
Historisch overzicht
Meting en kaartvervaardiging
Tussen 1812 en 1825 vormde het Receuil Methodique \ Methodique Verzameling als codificatie van Franse wetgeving de enige leidraad voor de kadastrering van het Nederlandse grondgebied. Op deze Franse grondslag berustten ook de organisatie en uitvoering van de kadastrering, die als geheel onder leiding stond van de minister van Financiën.
Het hoofdtoezicht op de vervaardiging van het kadaster berustte in ieder departement bij de Prefect, en sinds 1814 bij de Gouverneur.
De uitvoering berustte in ieder departement bij een ingenieur-verificateur, bij landmeters van de eerste en van de tweede klasse, en voor de schatting bij de ambtenaren der Directe Belastingen.
De kadastrering werd uitgevoerd per kadastrale gemeente gelegen binnen een van de kantons waarin het arrondissement was opgedeeld. Hierbij kunnen de volgende handelingen worden onderscheiden:
a. meting en kaartvervaardiging;
b. bepaling van de perceelsgrootte;
c. het vaststellen van de eigenaar;
d. het schatten van de belastbare opbrengst;
e. het verzamelen van de gegevens van b, c en d in registers.
a. meting en kaartvervaardiging;
b. bepaling van de perceelsgrootte;
c. het vaststellen van de eigenaar;
d. het schatten van de belastbare opbrengst;
e. het verzamelen van de gegevens van b, c en d in registers.
Bij het veldwerk, de feitelijke opmeting en cartering, speelden de landmeters van de eerste- en tweede klasse een belangrijke rol. Deze werkzaamheden resulteerden in de minuutplans, kaarten van ongeveer 100 maal 70 centimeter, en in het verzamelplan, de kaart waarop de gehele gemeente werd afgebeeld en ingedeeld in secties aangeduid door de letters A, B, C, D, E, enz.
De A sectie is meestal de noordelijkste sectie; de overige secties volgen met de richting van de klok.
In elke gemeente werden de percelen per sectie genummerd, zodat elk perceel op de kaart door opgave van Gemeente, Sectie en Nummer een kadastrale aanduiding heeft gekregen. is.
Hierna werd door de landmeter een register opgemaakt, het Aanwijzend Tableau genoemd, waarin werd vermeld: de naam van de eigenaar en de soort van bebouwing. De voltooide plans werden met de aanwijzende tableaux en verdere stukken ingeleverd bij het bureau van de ingenieur-verificateur. Na verificatie van de resultaten van de driehoeksmeting, een per gemeente afzonderlijk bepaald netwerk van driehoeken, was hem opgedragen om het kadaster verder te bewerken: met name het omrekenen van de percelen tot oppervlaktematen.
Aan het bureau van de ingenieur-verificateur waren rekenaars, tekenaars en expediteurs verbonden die onder zijn toezicht dit gedeelte van de vervaardiging van het kadaster uitvoerden. Deze oppervlakte van elk perceel werd overgebracht in het Aanwijzend Tableau. Aan dit bureau werden verder nog twee kopieën vervaardigd van zowel de minuut- als verzamelplans.verzamelNa voltooiing van deze werkzaamheden werden de stukken door de ingenieur-verificateur ingeleverd bij het Bestuur van de Belastingen.
Schattting belastbare opbrengst
Taak controleur directe belastingen en kadaster
Aanwijzingen voor de gebruiker
Bijlagen
234 beschreven archiefstukken
54 gedigitaliseerd
totaal 19.576 bestanden
Inventaris
234 beschreven archiefstukken
54 gedigitaliseerd
totaal 19.576 bestanden
Kenmerken
234 beschreven archiefstukken
54 gedigitaliseerd
totaal 19.576 bestanden