"Zeeland staat en valt voor een groot gedeelte met de industrialisatie van Uden. Zeeland meent meer rechten op plaatsing van hun overschot in de Udense industrie te hebben dan de ander omliggende plaatsen, omdat deze meer mogelijkheden voor afvoer naar Veghel, Oss, Helmond en Eindhoven bezitten." Tot deze conclusie komt burgemeester Verheijen in 1958.

In 1960 ontvangt de gemeente enkele verzoeken om in Zeeland een fabriek te mogen beginnen. In eerste instantie worden deze aangehouden, omdat men van mening is dat Uden, als kerngemeente een industriecentrum is en dat Zeeland wat dat betreft in de eerste plaats op Uden is aangewezen. De burgemeester gaat zelfs zo ver, dat hij in Uden gevestigde industrieën benadert om een nevenbedrijf in Zeeland te vestigen. Hij krijgt hierop geen positieve reacties. Toch willen burgemeester en wethouders industrie in Zeeland, zeker als het gaat om tewerkstelling van meisjes die moeten pendelen naar Nijmegen of Den Bosch. De mogelijkheid biedt zich aan in een confectieatelier dat de firma Thijssen in Zeeland wil vestigen in het uitbreidingsplan aan de Burgerveldstraat. De gemeente zal hiervoor een hypothecaire geldlening verstrekken met de bepaling dat de gemeente enige invloed heeft op de bouw. Gedeputeerde Staten verlenen echter geen goedkeuring aan zo'n besluit. De gemeente wil nu zelf een fabriekshal bouwen en deze in huurkoop geven aan genoemde firma. Ook nu onthouden GS hun goedkeuring aan dit besluit. Toch wordt er gebouwd, want op 27 februari 1961 krijgt Zeeland zijn eerste fabriekshal.