1824Parochie H. Lambertus te Nistelrode, ca. 1741-2008
Parochiegeschiedenis
Tussen 1200 en 1237 wordt "Nisterle" voor het eerst genoemd in schriftelijke bronnen, namelijk in een lijst van goederen en rechten van de abdij van Berne bij Heusden. In 1291 is er sprake van goederen gelegen in de "parrochia de Nysterle". De term "parrochia" duidt op een plaatselijke kerkelijke gemeente. De eerste kerk, toegewijd aan Sint-Lambertus, stond aan de rand van de Maashorst, in het gehucht Kleinwijk. Nistelrode bestond uit de volgende gehuchten of wijken: Laar, Maxend, Menzel, Delst, Donzel, Kleinwijk, Weijen en Loo. De parochiekerk kreeg altaren van O.L Vrouwe en van St. Sebastianus en stond wsch. aan de Oude Torenweg. Het patronaatsrecht en de tienden te Nistelrode waren in 1426 aangekocht door de Duitse Orde van het kapittel van het Heilig Kruis te Luik. Kort daarna zou rond 1434 de St. Antoniuskapel in het Laar te Nistelrode zijn gesticht. De Duitse Orde is gesticht tijdens de derde kruistocht, in 1190, in Palestina. Het was een geestelijke ridderorde die als doel had de verpleging van zieke en gewonde kruisvaarders en de bestrijding van de moslims. Rond 1400 had de Duitse Orde zijn hoogtepunt bereikt met een eigen staat, die het noorden van het huidige Polen en de Baltische staten omvatte. Ook meer naar het westen was de Orde actief. Zo zette men onder meer in Gemert (vanaf 1200) en Vught plaatselijke vestigingen op, die men commanderijen noemde. In 1559 ging Nistelrode over van het bisdom Luik naar het bisdom Den Bosch. De parochiekerk werd na de Vrede van Munster in 1648 gesloten voor de eredienst. De roomskatholieken weken uit naar vrije gebied. De inwoners van Nistelrode gingen gebruik maken van de grenskapel van Bedaf, die voor hen slechts enkele kilometers verderop lag. In de Franse tijd kreeg men in Nistelrode weer de beschikking over de eigen parochiekerk op Kleinwijk terug, die al oud was en sterk vervallen.