Jos van Reen
vertelde op 1 maart 2018 om 14:18 uur
Toen ik bezig was met het invoeren van een notariële akte, kwam ik een vreemde uitdrukking/gewoonte tegen:
“Hij verklaarde onder presentatie van eede dat zijn bezit geen vijfduizend gulden bedraagt om het zegel daarna te gebruiken.”
Weet iemand wat wordt bedoeld met “het zegel daarna te gebruiken”, want deze uitdrukking/gewoonte is mij niet bekend.
Zou het kunnen zijn, dat de beëdigde verklaring voorzien werd van het bekende (rode) zegel bij de registratie?.
HenkD
zei op 1 maart 2018 om 15:39
Een zegel werd aan een document “gehangen” of aangebracht om dat document een zekere rechtskracht te geven.
Meestal dus ter waarborging van de originaliteit van het document en/of de autoriteit/legitimiteit van degene die het zegel afgeeft/aanbrengt.
Maar naast deze bezegeling diende de zegel ook vaak ter verzegeling -> het sluiten van het document, waarna het niet meer door derden in te zien is (zonder verbreking van het zegel).
In deze werd een verklaring afgelegd over vermogen dat onder een bepaalde grens lag, bekrachtigd door een eed en bezegeld.
Een cijnskwestie waarschijnlijk en gezien de grens van vijfduizend gulden spelend in de periode 1750-1850.
Het zal je allemaal wel bekend zijn.
Maar zonder: wat – wie -waar – wanneer – waarom - valt er geen goed antwoord te geven op jouw “vraagje”.
Waarvan akte.
Jos van Reen
zei op 1 maart 2018 om 15:54
Het gaat hier om het testament (wat) van Jacob van Walsem (wie), schoolmeester te Mill (waar), opgemaakt op 9 maart 1810 (wanneer). Blijft voor mij het waarom, het bedrag en het zegel over.
Wat ik wel vreemd vind hierbij is het feit dat ik deze vermelding van de grens van 5000 gulden nergens eerder ben tegengekomen, terwijl ik al ongeveer 5 jaar notariële aktes invoer en ook testamenten met aanzienlijk hogere bedragen heb verwerkt
Herman,
Hartelijk dank voor deze vermelding.
Het moge duidelijk zijn dat het vertrouwen in de heren van de weeskamer zelfs in notariële aktes blijkt te worden teruggevonden.
