Antje van de Koppel: een dappere vrouw in oorlogstijd

Antje was niet getrouwd, niet zo jong meer en het lopen ging haar moeilijk af. Ze woonde in een eenvoudige woning; haar achterhuis had nog een lemen vloer. In dit achterhuis stond een ladder naar de zolder, die bestond uit een achtergedeelte dat niet gebruikt werd en een klein voorgedeelte waar nog een bedstee was. Vanaf 1943 vond een aantal onderduikers op die zolder onderdak.

De eerste onderduiker was Kees de Lang uit Gorinchem. Op 7 juli 1943 klopte hij aan bij een tante van zijn vriend Ad, Antje van de Koppel. Zij was een vriendelijke vrouw, zeer gebekt en met een flinke dosis humor. Later kwamen daar nog meer onderduikers bij.

De volgende duikgast was de Amsterdamse tekenaar-illustrator Will Berg, die geweigerd had een formulier te tekenen voor de Kultuurkamer. Na wat omzwervingen trok Will in het voorjaar van 1944 in bij Antje, die afwisselend drie tot vijf onderduikers in huis had. Bakker Van Rijsbergen zorgde voor genoeg eten.

De derde was de vriend van Kees de Lang, Ad van Camp. Op de vloer van de zolder hadden de onderduikers een kermisbed gemaakt, een matras op de grond met een paar dekens. Verder streken er nog een tijdje een student, Geert, en de meestal vrolijke Martinus neer. Antje redderde overdag wat in huis, stopte sokken en maakte het avondeten klaar.

Rond Kerst 1944 waren in de meeste Broekse huizen Duitse militairen ingekwartierd of hadden evacués onderdak gevonden. Antje ontfermde zich over een daglonersgezin uit Zeeland met twaalf kinderen. De onderduikers bij Antje zorgden voor eten en drinken en probeerden hier en daar wat kleertjes en dekens te bemachtigen.

Antje van de Koppel was een eenvoudige, dappere vrouw, die haar leven op het spel zette voor de vrijheid en het leven van anderen. Zij staat voor al diegenen die in oorlogstijd onderduikers een schuilplaats boden en door hun verzet opkwamen voor een vrij Nederland.