Bertus van Berlo

Zo gingen Ad Rutten (coördinator van de archeologiegroep) en ik weer ‘ns  naar Bertus in z’n stamhuis op de Neerbroek, waar Bertus diverse verhalen vertelde van vrüger. Een van die verhalen vond ik zo leuk dat ik het meteen nadat ik thuis was, heb opgeschreven. Op die avond in april 2000 vertelde Bertus ’t volgende:

In ’t Patronaat, ’t vrügere gemeenschapshuis van Boekel, werd door o.a. de toneelclub van de Harmonie dikwijls geoefend  tot in de late uurtjes.  ‘t Listje (Martien de Leest),  schilder van beroep, wôhnde d’r vlak langs en waar dur dikwijls bij, want die waar ôk bij de toneelclub. Op ’n keer was ’t met ’t oefenen weer wat laat geworden en besloten de laatsten (aaltijd de zelfden) bij ’t listje nog ’n pilske meh nuh kopstoot, te vatte.

Deh waar in ’t huiske wôr nou anno 2000 [en nog steeds] meh de kermis vis verkocht word (Kerkstraat-zuid). En ge kunt er nog flink uwwe kop stote als ge nie uitkikt bij ’t in of out goan dur ‘t vurdurreke. Zo gezegd zo gedoan. Mar ’t waar zo gezellig; ’t werd als mar lahtter. Onderhaand gingen ze allemôhl ne hous.

Mar ne jongere gast uit ’t gezelschap, inne van v.d. V.--- op de Neerbruukt, liet blijk grote angst te hebben um allein nuh hous te goan in ’t donker want hij moest dur ’t zogenaamde “spookwegske”. ’t Listje, aaltijd ne inventieve mens vol grappen en grollen (dorrum waar ’t er ôk aalt zo gezellig), zei “witte wah, ik lohp wel ’n eindje meh uw op”.

Ze liepen stilzwijgend, flink durgezakt via de donkere pedjes* richting  zandweg de Bôhterstroat (=Beatrixstraat). Dor waar ne grote wal**.  ’t Listje zei “héé, uh van de V.----, ik moet zo verekkes zeike, waachte gij efkes hier?! ’t Joong menneke hagget er niks op en zin “ joah, ik moet trouwens ôk pisse !” ’t menneke had z’n behoefte al laang gedoan, mar gin Tien de List mer te zien of te hurre. ’t Joong menneke begint te roepen “Tien, Tien, wor ben de ?”

Ineens ’n hels houtgekraak en twee gloeiende ogen kwamen uit de houtstruiken. De jongen zette ’t op un lopen en Tien hoefde um nie verder mer ne huis te brengen. Nôit mehr trouwens; na deh Tien de week-er-op  ’t verhaal sappig aan de aander wist te vertellen; hoe ie meh nun ouwe bril, twee fietselampkes en ’n batterij de jongeman ’n poets had gebakken.

*= paadje dat liep langs slagerij Frans (later zoon Thee) v.d. Elzen (Bernardstraat), via de oude eier- en botermijn, achter ’t wanmeulefabriekske van Rijcken (Kerkstraat), achter slagerij Van Extel en de tuin van klompenmakerij Vonk en dan ook nog achter de smederij van Karske (= van de Zanden) uitkomend bij Bert Bevers. Waar nu de Boerenbond aan de Julianastraat grenst.
**= hoog wild hout voor de winterstook.