De oude koffer stond al jaren in de hoek van de zolder. Maar wegdoen kon ik hem niet. 6 september 1954 werd ik 18 jaar en maakte ik mijn eerste reis als jongste kok op het emigrantenschip de Groote Beer.
De oude koffer
Voor mij was alles nieuw, ik had nog nooit de zee gezien. Mijn monsterboekje R no. 65749 was spiksplinternieuw, maar dat zou later anders worden.
Op 30 november 1954 ‘s morgens om vijf uur stond ik naast mijn bed om met de eerste trein naar Rotterdam te vertrekken. Mijn moeder stond erop om mij naar het station te brengen en droeg mijn koffertje met mijn kokskleding erin. Ik stapte in de trein en wuifde nog lang na uit het coupéraampje.
Daar zat ik dan, alleen, het Brabantse broekie op weg naar het onbekende. In Rotterdam op tramlijn 5. Dan met het heen-en-weerbootje de Nieuwe Maas oversteken. Dan sta je bijna al voor het mooie hoofdkantoor van de Holland-Amerikalijn. Er lagen veel schepen binnen en helemaal achteraan het einde van de haven lag de “Groote Beer” onder stoom. Als ik naast het schip op de kade sta en ik kijk omhoog, dan lopen de koude rillingen over mijn rug: "Bert, waar begin je aan!"
De Groote Beer
Een smalle steile loopbrug komt uit in een van het tussendekken. In het begin is het zoeken op de dekhuizen en de verdiepingen boven elkaar. Ik meldde me bij de chef-kok. Hij wees me mijn hut. “Hierna moet je naar de messroom, daar hangt een lijst en daar staat je functie en je nummer van je sloep,” zei hij. Dan begint de zoektocht naar mijn sloep. Eerst het sloependek, wat is bakboord en in welke richting stuurboord? Ik liet het maar allemaal over me heen gaan. Ik snapte er niets van en kon me geen voorstelling maken wat er gebeuren ging met de sloepenrol en dat allemaal op een passagiersschip.
Terug in de keuken werd ik ingedeeld in de keukenbrigade. Langzaam druppelden de passagiers aan boord, en ook een kerstboom. Want als alles goed gaat zijn we rond 8 januari ’55 weer in Rotterdam. Dat betekent dat ik mijn eerste zeereis Kerst en Nieuwjaar ook op zee zit.
Aan boord van de Groote Beer, maart 1957. Bert Broekman staat tweede van rechts, geflankeerd door links Gerard Zwart uit Utrecht en rechts een kok uit Tilburg. De anderen zijn niet bekend.
Honderden thuisblijvers stonden aan de kade om ons uit te wuiven. De sleep werd vastgemaakt en de manillatrossen losgegooid. Langzaam voeren we de Nieuwe Waterweg af, langs Schiedam en Vlaardingen, richting Hoek van Holland naar de open zee.
Marilou Nillesen
bhiczei op 20 april 2021 om 08:45
Wat een avontuur, Bert, en dat verwoord je heel mooi! Ik kan me voorstellen dat je dan wel even moet slikken als je zo in het diepe wordt gegooid. Hoe ging het verder? Vond je al snel je weg?
Marianne Hauptman
zei op 26 mei 2021 om 16:33
Leuk om te lezen. De Groote Beer was het emigranten schip dat onze familie naar de VS bracht in 1962
Ad Rijkers
zei op 26 mei 2021 om 20:23
Eind september 1959 werd ik met zo'n 900 andere zandhazen met De Groote Beer naar Nieuw Guinea verscheept. Voor mij was het de eerste keer dat ik een passagiersschip en de zee zag. Ik kan me Bert zijn gevoel goed voorstellen bij het zien van het schip. Afgezien van het, zowat constante gevoel van misselijkheid, heb ik mooie herinneringen aan de reis via Curacau, Panama en Hawai.
