Dromend van verre oorden

Ik heb zelf gewerkt in de sigarenfabriek van Velasques in Schaijk. Vlak na de start in 1958 tot 1964. Nog steeds woon ik er vlakbij en het gebouw van Velasques staat er ook nog steeds. Tegenwoordig zit er een sorteercentrum van de post in. Nadat Velasques in Schaijk stopte (volgens mij vertrok de fabriek naar België) kwam De Zwaluw er in. Ik heb altijd met veel plezier gewerkt bij Velasques in veel verschillende functies. Velasques was een bedrijf in Schaijk waar veel jongeren op hun veertiende begonnen te werken voordat ze een aantal jaren later de bouw op gingen. Er werkten mensen uit de hele regio, Herpen, Oss, Lith, Berghem. En de Herpse collega’s werden zelfs met een bus opgehaald om te komen werken in Schaijk. Iedere werknemer kreeg een eigen nummer. Ik had nr. 55 en in totaal hebben er volgens mij ongeveer 300 mensen gewerkt.

Verder hield Velasques in het begin nog kijkdagen. Er werden drie verschillende soorten sigaren gefabriceerd. Dit gebeurde helemaal automatisch en dat trok indertijd veel bekijks. Iedere twee weken konden alle werknemers heel goedkoop een doosje sigaren (van 50 stuks) kopen. En deze werden veelvuldig doorverkocht, dat was een echte handel. De winkelprijs was indertijd 11 gulden. Ik heb namelijk nog zo’n sigarendoosje met de prijs er op!

ook ik heb bij velasques gewerkt,begonnen in 1963(veertien dagen voor mijn 14de verjaardag)op de afdeling lappen,hier werden sigaren gerepareerd waar gaatjes in zaten b.v door een stengel of wat ook wel eens gebeurde een vogelveer,die trok je eruit en plakte het gaatje,je legde een tabaksblad op een zinken plaat,lijmde die in en sneed er met een rond mesje de nerven uit,en sneed vervolgens een lapje uit groot genoeg om het gaatje te bedekken,dan stapelde je ze in een aan de voorkant open kist die vervolgens meestal door de bazen werden gekeurd dan op transport gezet om gepoederd te worden.het was premiewerk dus kon je goed verdienen als je doorwerkte,maar dat was op die leeftijd in die jaren niet altijd even gemakkelijk,en als je lol trapte of te ver ging moest je snipperen op eigen kosten.we hebben er wel een mooie tijd gehad al duurde het niet zolang door de sluiting van de fabriek.

Werkend als onderhoudsmonteur bij Philips Papierfabriek in Eindhoven,
zag ik daar regelmatig vrachtwagens met papierafval van de drukkerijen.
Hele vellen bedrukt met de kleurige sigaren bandjes.
Soms ruilde wij die vellen bij de naast gelegen Machinefabriek aan de
magazijn bediendes in ruil voor materiaal, dat we met spoed
nodig hadden bij een karwei.

Bedankt Leo en Rini, voor deze levendige herinneringen. Ik kan bijna de sigaren ruiken door jullie verhalen; bedankt!

Twee van mijn broers waren werkzaam in de Belgische Congo voor de bouw van kerken en scholen. Een van de twee nam terug van vakantie sigaren mee om die daar, na een dankbaar karwei te presenteren aan de roker. De ontvanger moest die dan wel ter plaatse opsteken, want mijn broer wilde de fijne geur opsnuiven, en nam dan plaats naast de roker en in goede windrichting.
Ik rookte ook sigaren en nam het aantal mee van de jarige tijdens vakantieperiode, ook mijn vrouw genoot van de geur.

ik heb nog een aantal sigarenkistjes, is er een verzamelaar voor?