Zingen was volgens Gijsbertus Lovendaal dé remedie tegen alle kwaaltjes en ergernissen. Breng je een mooi lied ten gehore in de morgenstond, dan blijf je ‘heel den dag’ gezond! Maar meer nog stond Lovendaal bekend vanwege zijn vele gedichten.
Op Koninginnedag 1926 werd de dichter Gijsbertus Willem Lovendaal (1847-1939) tot ridder in deze orde benoemd vanwege zijn omvangrijke bijdrage aan de Nederlandse kinderpoëzie. Een groot gedeelte van zijn leven woonde hij in Grave, waardoor hij ook wel de ‘Graafse dichter’ werd genoemd.
De dichter Lovendaal werd in Nijmegen geboren en volgde in zijn jonge jaren een priesteropleiding. Al gauw besloot hij echter dat dit niet zijn roeping was en hij koos voor het onderwijs. Zo werkte hij als hoofdonderwijzer in Cuijk en vanaf 1883 woonde hij in Grave, waar hij lesgaf in tekenen en Nederlands. Bovendien was hij ook de directeur van de gemeentelijke teekenschool te Grave.
Het zonnetje Het docentschap was niet het enige waarmee Lovendaal zich bezighield. Hij werd namelijk vooral bekend om de vele kinderversjes die hij schreef, die overigens ook veelvuldig op muziek werden gezet. Zijn gedichten worden omschreven als ‘eenvoudig, licht en blij’ en gaan voornamelijk over ‘gewone alledaagse gevoelens van huwelijks- en kinderliefde, van de lieflijkheid der natuur en van de betovering van het kinderleven.' Een goed voorbeeld van deze thema’s is te vinden in zijn bundel ‘Het kinderparadijs.’ Hierin zijn luchtige gedichten te vinden, zoals ‘Waar het zonnetje blijft?’: Lustige liederen Ook al is het zonder het ‘schijntjen’ van de zon ‘triestig en guur’, toch was er volgens Lovendaal een goede uitkomst voor zulke donkere, koude winterdagen. Of het nou regent, mot of vriest, en of je ook al een keertje niest, als je maar een ‘lustig lied’ zingt, dan deert het je almaal niet, aldus de kinderdichter. Zingen was volgens Lovendaal dé remedie tegen allerlei kwaaltjes en ergernissen. Breng je een mooi lied ten gehore in de morgenstond, dan blijf je ‘heel den dag’ gezond! Bovendien zorgt het aanheffen van een lied voor moed, plezier en je werkt dan zeker wel voor vier. Want, zo meent Lovendaal, wie zingen suffen niet!
Crisislied Tot slot kunnen we ook op financieel gebied nog iets van de Graafse dichter leren. In het ‘crisis-lied’ wordt een oplossing geboden voor de ‘bitt’ren nood’ van de armen. In zijn tijd ging het Nederland economisch gezien namelijk ook niet altijd voor de wind. Denk maar aan de jaren dertig, die ook wel als de ‘crisisjaren’ worden aangeduid. Het advies van Lovendaal: geef elke week één centje maar, dat geeft drie miljoen in ’t jaar!’ Op 92-jarige leeftijd stierf de Graafse kinderdichter en in 2007 werd, op zijn 160ste geboortedag, voor hem een bronzen monumentje in Grave opgericht.
Op Koninginnedag 1926 werd de dichter Gijsbertus Willem Lovendaal (1847-1939) tot ridder in deze orde benoemd vanwege zijn omvangrijke bijdrage aan de Nederlandse kinderpoëzie. Een groot gedeelte van zijn leven woonde hij in Grave, waardoor hij ook wel de ‘Graafse dichter’ werd genoemd.
