Helemaal kaal

Het moet zo rond juni 1964 zijn geweest. Mijn toen nog jonge (en mijn favoriete) oom Luuk was het weekend op bezoek geweest. Het was de tijd van jonge mannen met vetkuiven en lang haar. Deze haardracht was destijds terugkerend onderwerp van gesprek tijdens de zondagmiddagborrel bij mij thuis. Mijn oom Luuk was die zondagmiddag ook onderwerp van gesprek.. Want ….. zijn kapsel was gemillimeterd. Al snel werd duidelijk hoe zijn haardracht werd genoemd: Bibob! Hij was zijn tijd destijds ver vooruit want volgens Wikipedia werd Bibob voor mannen pas in de jaren zeventig een geaccepteerd mannenkapsel.

Mijn oom was plots voor mij uitgegroeid tot stijlicoon. Zo’n kapsel wilde ik ook. Toen ik enkele dagen later met de bus naar de kapper bij het station reed wist ik het zeker. Dat zou mijn nieuwe kapsel worden. Ik was na korte tijd wachten aan de beurt en nam plaats in de rood-lederen kappersstoel. Nadat ik het schort omgebonden had gekregen kwam de vraag van de kapper: "Hoe wil je het geknipt hebben?" Hoe heette dat kapsel nu ook al weer? Ik kon mij de naam niet meer herinneren. "Helemaal kaal," hoorde de kapper mij zeggen. "Weet je het zeker?" vroeg de kapper nog voor alle zekerheid. "Ja hoor, net zoals mijn oom," hoorde ik mijzelf zeggen. De kapper pakte zijn tondeuse en verwijderde in no time alle haren van mijn gebruinde hoofd. Een witte schedel kwam tevoorschijn en binnen 10 minuten stond ik buiten in de zon te wachten op de BBA stadsbus die mij terug moest brengen naar de Aawijk. Mijn moeder zag me aankomen en wist niet wat zij zag. Ik vertelde mijn verhaal. Er werd door de hele familie hartelijk om gelachen.

De daarop volgende week (met volop zon!) liep ik naar school met een ijsmuts op. Je kon maar nooit weten of je met zo’n kale kop een zonnesteek zou oplopen. Nu kan ik er om lachen maar toen beleefde ik het toch wat anders.

Jack Renders stuurde deze foto in: "Bij deze dan mijn jeugdfoto met het bibob kapsel. Zo te zien geen vers kapsel maar van enkele weken oud. De kosten waren destijds bij Kapper Jo Dikmans in Hilvarenbeek 45 cent."

"Dat ik dit nog weet vloeit voort uit het feit dat ik eens per maand op woensdag recht vanuit school naar de kapper moest (woensdagmiddag vrij)  en dat 'ons moe' 45 centjes mee gaf die ik niet mocht verliezen, werd me op het hart gedrukt."

"Het feit dat ik moest zeuren om me bibob te mogen laten knippen was niet uit zuinigheidsoverwegingen dus maar omdat mijn moeder 'haar in de scheiding' veel mooier vond."