Zelf had Jaan gezegd dat ze in mei 1898 zou gaan trouwen, maar ze wilde niet verklappen wie de gelukkige partner zou zijn. Govert. Hij zal over een klein geweten hebben beschikt. Als slager wist hij hoe een koe, schaap of varken gedood moest worden, dus met een geschikt stuk gereedschap zou het hem wel lukken. Uiteraard diende Goof er voor te zorgen dat hij uit de handen van justitie bleef. En daarin slaagde hij aanvankelijk.
Haar dode lichaam werd op 11 januari in het drassige gras van de Oostpolder bij het gehucht Attelaken gevonden. Met een mes was haar keel deels doorgesneden en ook de rest van haar gezicht was lelijk toegetakeld. Het lag voor de hand dat het misdrijf met een gróót mes was gepleegd, dus dat moest wel van een slager afkomstig zijn. Er waren veel voetsporen, en enkele bleken achteraf bruikbaar. Fasen was daardoor één van de verdachten, maar hij ontkende bij hoog en laag.
Situatieschets van de plaats delict uit het strafdossier.
Een kind had een dag eerder in de buurt van de moordlocatie om kwart voor vijf een langgerekte gil gehoord. Govert zou toen met pijn in de buik op bed gelegen hebben en later met diarree op het privaat hebben gezeten. Zijn zondagse broek was besmeurd geraakt, zodat hij die had moeten wassen. Onderzoek wees uit dat Goofs kledingstuk geen poep-, maar wel bloedsporen vertoonde.
Volgens hem was dat afkomstig van een varken, maar dat betwijfelde het laboratorium. In die tijd stond dit soort onderzoek nog in de kinderschoenen. Maar het was onwaarschijnlijk dat hij met zo’n broek aan had geslacht. Een stevige voetafdruk bleek overeen te komen met het profiel van zijn schoen. Ook die waren schoon gepoetst, hoogstwaarschijnlijk om de bloedresten ervan af te halen.
Goof bleek in zijn puberjaren nogal wat conflicten met zijn vader te hebben gehad, redenen waarom hij vrijwillig dienst nam bij de huzaren. Daar kenschetste de leiding hem als slecht soldaat: brutaal en drankzuchtig. Hij moest vier maanden vervroegd de dienst verlaten. Ook de veldwachter van Leur had meermalen bij slaande ruzies tussen vader en zoon moeten interveniëren.
Brief van Govert Fasen aan zijn familie, geschreven vanuit het Huis van Bewaring te Breda op 29 juni 1898.
Op 24 november oordeelde de Bredase rechtbank Fasen schuldig aan moord en sprak het levenslang over hem uit. Het gerechtshof in de hoger beroepszaak verminderde de straf naar twintig jaar, die hij moest uitzitten in de gevangenis te Leeuwarden. Hoe het verder met hem is gegaan is onduidelijk.
Volgens dit bericht in Het Nieuws van de Dag van 6 juni 1900 zou hij overleden zijn, maar andere berichten spreken over een emigratie naar Australië.
Bron: BHIC, Gerechtshof in 's-Hertogenbosch, 1838-1930. Toeg.nr. 22, inv.nr. 260, procesdossier G. Fasen (moord), rolnr. 4385, 1898-1899.
Geraldine Hoevenaars stuurde ons zijn bidprentje (met dank, Geraldine!)
