Klokken met Romeinse eieren

Met mijn broers was ik in januari ’43 gaan kijken hoe de klokken uit de toren van onze kerk verwijderd werden, bestemd voor het Duitse oorlogstuig. Bij een brandmelding hoorde ik de brandklok. Het “luiden” klonk zoals bij het Angelus, maar dan sneller. Dat was voordat men overstapte naar de brandsirene.

“Vouder, de kerkklok slo!” riepen wij in koor wanneer vader het uurwerk in huis weer op tijd wilde zetten. We hadden nog geen radio en vader had gevraagd hem te waarschuwen op het moment dat de kerkklok sloeg.

Klokkengelui was vroeger het zondagmorgengeluid. Bij noordenwind klonk dat thuis nog luider dan anders. In ‘49 haalde de schooljeugd en wij thuis met z’n vieren met vlaggetjes de nieuwe klokken vanaf de Slingerkoekfabriek in Uden binnen. We liepen achter de vrachtwagen aan naar de parochiekerk.

De zondag daarna was het brons in de kerk opgehangen aan versierde, stalen bokken en vond de wijding door de Deken van Veghel plaats onder het H. Lof. Bij bezoek aan het godshuis zagen we in het kerkportaal mannen trekken aan het lange klokkentouw. Op Hoogfeestdagen werd er voor de Hoogmis wel een half uur lang geluid en met Pasen in dat jaar klonk het allemaal nog voller en feestelijker.

‘s Morgens op Witte Donderdag “vertrokken de klokken naar Rome”. Op Paaszaterdag precies om twaalf uur ‘s middags waren ze weer terug en lieten dat dan luid horen. Dat klonk altijd spannend: de vasten was voorbij en de klokken brachten Romeinse paaseieren mee. Moeke bakte een pan met spek.

Wij aten geen eieren uit Rome, maar die van onze eigen kippen. Daar kwam geen Paashaas aan te pas. Wie met Pasen het askruisje nog op zijn hoofd had, mocht bij de pastoor op de paaseieren komen.

Tijdens een studiereis in Engeland hoorden we na het verlaten van de Evensong in de Well’s Kathedraal een raar klokkengelui met langdurige korte klanken op verschillende tonen. Een man vertelde ons dat het “change ringing” heette, of “wisselluiden” in het Nederlands. Tienduizenden Engelsen beoefenen dat.

Ik wilde meer van deze unieke hobby weten en bezocht enkele jaren geleden een oefenavond van het Wisselluidersgilde in Geldrop. Dat was in de Brigidakerk op de tweede verdieping van de rechtertoren, met acht klokken en evenveel personen, staande in een kring.

Dat wisselluiden is een vak apart. Het is meer dan zomaar aan het klokkentouw trekken. Je moet geconcentreerd tellen en op het juiste moment jouw carillonklok laten horen. Op de wisselluiderssite is meer informatie te vinden én het geluid horen.
Fijne Paasdagen! Geniet van de eieren en het geluid, dit laatste verdwijnt langzaam, net zoals de gloeilamp en de waskaars.