Melk rondbrengen in Vught

Mooi verhaal Mieke! Dat moet behoorlijk zwaar werk zijn geweest, lijkt me. Vertelden je ouders daar ooit over?

Toevallig zijn wij een paar weken terug gaan wandelen op Halderen. Zodoende kan ik me goed indenken wat een toer het geweest moet zijn om de melk in Vucht te krijgen. Ik zie op de foto nog net het de hond onder de kar uitkomen. Een mooie foto.

Ah, die hond had ik nog niet opgemerkt, Willie. Scherp oog ;-)

Mijn grootouders: Jan Oerlemans 26-04-1877 en Adriana Kluijmans 11-01-1883
woonden van 1950 tot 1953 op 't Vaantje langs De Dommel.
Zij hadden een vlot gemaakt van yerriecans en planken.
Op deze manier waren zijn in ongeveer een kwartier op het marktveld en in de Petruskerk in Vught.
Ook zetten zij wandelaars over van en naar Vught.
Zij konden niet zwemmen.

Wat een leuk verhaal, Jan! Wat een romantisch plekje om te wonen in het 't Vaantje langs de Dommel. En je grootouders deden de functie van oud veerhuis eer aan met hun zelfgemaakte vlot!
Ik ken je leeftijd niet, maar weet je via je vader hoeveel kamers er in 't Vaantje waren? En wat was het beroep van je grootvader en -moeder?

Annemarie,
Ik ben van 1941 en heb zelf 't Vaantje "meegemaakt" toen mijn grootouders daar woonden.
Zij woonden in het huis, vanaf de Dommel achter, wat wij noemden = het bovenhuis=.
In het bovenhuis woonde in de periode kunstenaar Ton Frenken.
Ik kan me nog herinneren dat er een trap was naar de "woonruimte" boven.
Of daar nog kamertjes waren weet ik niet.
Wel kon daar een vuur worden gestookt.
Beneden, achter onder de trap kon je in een ruimte komen maar wat daar precies was weet ik niet.

Heel hartelijk dank voor deze interessante aanvulling, Jan! En voor degenen die kunstenaar Ton Frenken niet kennen, hier kun je meer over hem lezen
http://www.bossche-encyclopedie.nl/personen/frenken,%20ton.htm

Annemarie,
Als het je interesseert:
Een paar jaar terug heb ik een boekJE geschreven over mijn jeugd.
Daarin komt Haanwijk en 't Vaantje ook in voor.
Vooral hoe ik het heb ervaren als kleinkind als ik daar was.
Ik kan het je digitaal toezenden naar jouw eigen e-mail adres.
Mijn adres: janvjanvjantjes@gmail.com


Mijne-mail adres: janvjanvjantjes@gmail.com

Zeker ga ik contact met je opnemen, Jan. Hartelijk dank voor je aanbod!

zie ook mijn website www.hondmethondenkar.nl
Wie heeft een duidelijke opname van de hondenkar voor mij?

De bossen, paden en velden van Herlaer en Maurick waren inderdaad een fantastisch spannend terrein voor 'n jochie. Ik herinner me nog 't Vaantje - op afstand, want je mocht er nie komme, want dat stond op het bord. Maar wat ik toen niet wist, hoorde ik vorig jaar van de oergezellig flamboyante Joke Leemans, Ton Frenkens vrouw. Zij vertelde dat 't Vaantje met 'r groeiende gezin een lange kampeervakantie improvisatie was - water uit de put, geen electra. Met als gevolg zwoele zomeravond kaarslicht- en houtvuurfeesten, besprekenkeld met lekkere wijn. Dat gebeurde rond een oudere gevierde kunstenaar met een baard en alpino, die een soort goeroe staande op de waterput de steeds wilder dansende meute van kunstvrienden tot grote hoogte stuwde. Waarbij, als ik het goed begreep, de toch al luchtige kledij gaande weg uit het zicht kon verdwijnen - geen mens of konijn na daar aanstoot aan, integendeel.
Wat hebben gelachen toen Joke haar herinneringen ophaalde, vorig zomer, bij de grote overzichtstentoonstelling van Ton schilderwerk. Ik heb toen geregelde dat daar ook hingen de twee pracht schilderijen die ons pa Manus Mens in 1962 van Ton aankocht - "Jouw vader was de eerste", zei Ton me 's op 't terras van café Modern op het Vughtse Marktveld.
Elders/Later volgt nog m'n herinnering aan Boer Schoones in de Bossche Broek - k'heb als joch nog nooit zonne skrik gehad en hard gelopen.. daar was ook onze Jan bij, oh nee Giel, want die had Het Zakmes. En over/buurjochies Gijs van der Sluijs en Sjeffie Schmidt plus, Dorus & Herman van Hooff.

Bedankt Robert, voor het delen van jouw herinneringen aan de omgeving van Herlaer en Maurick. En ook het verhaal van Joke Leemans is er natuurlijk eentje om door te vertellen.
Maar ook jouw verhaal over de herinnering aan Boer Schoones moet toch erg spannend zijn om te vertellen. Horen we dat nog van je?

Dit bericht is voor Jan Oerlemans, ik zou graag meer weten over uw grootouders. Mag ik u mailen op het e-mailadres dat u in bovenstaande reactie heeft geplaatst? Alvast hartelijk dank.

Dag M. Schaafsma, het adres is alweer van enkele jaren geleden. Doorgaans halen we privéadressen van onze site dus het kan zijn dat Jan er specifiek voor heeft gekozen dit te laten staan.

Lang verhaal kort: ik zou het gewoon proberen hoor, en het mailtje sturen.

Succes ermee!

Beste Marilou Nillesen, hartelijk dank voor de reactie en excuses voor mijn late reactie. Ik ga het e-mailadres proberen!

Ja, de Vughtse Melkventers. Ik heb Boer Pauke nog gekend. In zijn boerderij in de keuken hing een Delfs blauw tegel tableau voorstellende het melken van een koe in de wei. Bij de sloop van de boerderij heeft timmerman Christ Vogel dit tableau (ongeveer 6 toto 6 tegels) heel voorzichtig moeten verwijderen omdat de Gemeente Vught dit wilde behouden. Mogelijk is het nog ergens in de archieven of gebouwen. Pauke had op een gegeven moment ook een tractor, een prachtig fascinerend exemplaar, hij had nl. een rode Porsche tractor. Dit was een klein model met een bolvormige motorkap. In die tijd een heel opvallend model.

Mijn opa is ook melkventer geweest in Vught maar dan wel in dienst van de Melkfabriek Sint Jan. Dit speelde zich allemaal af vanaf 1930. Opa had geen Hondenwagen en ook geen fiets. Dus Iedere ochtend ging opa vanuit het centrum van Vught lopend naar de melkfabriek in Den Bosch (nabij het station) daar haalde hij zijn handwagen op, en ging weer lopend met de beladen handwagen ( weer of geen weer) naar Vught De wijk Helvoirtse weg e.o en het Villapark waren zijn werk terrein. Aan het einde van de dag ging hij weer lopend met de handwagen naar Den Bosch, aldaar afrekenen en de melkbussen wassen wagen schoonmaken. Dan ging hij op het station nog even koffers schouwen, want opa had 5 kinderen en wilde op zondag na de hoogmis ook wel even een borreltje drinken. In die dagen had men nog 6 daagse werk weken. Veel later kreeg hij een paard met ventwagen. scheelde 2x lopen.

Dag Hans, bedankt voor je mooie bericht. Interessant te lezen over het tableau en de tractor; dat roept ook meteen een heel specifiek tijdsbeeld op.

En je opa moet wel een ijzeren conditie hebben gehad om dit werk zo te kunnen uitvoeren, dat moet ontzettend zwaar zijn geweest. Zelfs met paard en wagen lijkt het me een flinke inspanning.

Ja, je slaat de spijker precies op zijn kop Marilou. Bij weer en wind in zon regen en sneeuw moest die wagen toch de hele dag geduwd worden, en naar een lange werkdag ook nog terug. De wegen waren toen ook van een heel andere kwaliteit en iedere oneffenheid was een obstakel. Opa was een klein manneke en met een normaal postuur en dit verklaard wel waarom. Leuke anekdote uit die tijd. Als opa dan s.avonds heel laat thuis kwam en hij in de luie stoel neer plofte zei zijn vrouw,,Hanneske het plafond moet gewit worre, opa sloot zijn ogen en zei ,,Riekske meiske, onzen lieve Heet wit alles,, en viel in slaap.

Haha, wat een prachtige anekdote, Hans (en ik geef je grootvader groot gelijk ;)