Moord in Hotel Erica

Van Doorn overleeft die klap niet: hij sterft in het Canisiusziekenhuis in Nijmegen.

Al snel worden de drie daders van deze brute moord aangehouden. Een van hen behoort tot de familie die het hotel aan Van Dooren heeft verpacht, maar desondanks het pand blijft opeisen. De kwestie sleept al jarenlang en heeft al eerder geleid tot bloedige vechtpartijen. Maar dit keer loopt de knokpartij volledig uit de hand.

Die noodlottige nacht komen de drie mannen, van wie er twee hun echtgenote bij zich hebben, in een grijze Volkswagen terug van een feestje in Nijmegen. Ze rijden langs Hotel Erica en besluiten de kwestie opnieuw aan te kaarten. Als niet direct wordt opengedaan – het is inmiddels twee uur ’s nachts – slaan ze een paar ruiten van het hotel in. Bij binnenkomst eisen ze op een luidruchtige manier bier. Kastelein Van Dooren is gewapend met een hamer naar beneden gekomen. Bij de vechtpartij die volgt, wordt Van Dooren met zijn eigen hamer van het leven beroofd.

Sint Hubert is geschokt. Maar de gruwelijke gebeurtenis heeft blijkbaar ook iets anders losgemaakt. Want Hotel Erica wordt al binnen een half jaar na de moord verbouwd tot gemeenschapshuis en jeugdcentrum. Bij de opening in mei 1955 refereert pastoor E. Rath vluchtig aan de “eigenaardige samenloop van omstandigheden die allen hier nu samen heeft gebracht”.

Dokter H. Gunneweg is iets explicieter. Hij brengt in zijn toespraak "het tragisch gebeuren van 21 november" in herinnering: “toen werd nog niet beseft welke draagwijdte het overlijden van de heer Van Dooren zou hebben. Maar reeds spoedig daarna begonnen de besprekingen met de eigenaar, de heer Kremers, en het gemeentebestuur”.

Zo geeft de dokter een positieve draai aan de gebeurtenissen. Want de dood van de kastelein lijkt er direct toe geleid te hebben dat de jeugd van Sint Hubert en Mill een eigen plekje krijgt en dat een groep gidsen en kabouters een onderkomen vindt in dit voormalige hotel met zijn bloedig verleden.