Elisabeth Hurckmans werd geboren op 2 december 1688 in Deurne, als dochter van Anthonie Hurckmans en Catharina van der Sandt. Zij was de laatste mater van het Waalwijkse klooster. Zij overleed te Antwerpen 15 januari 1778. Ook in Antwerpen was zij moeder-overste. Maar er gaat een lang verhaal aan vooraf hoe zij daar terecht kwam.
Verjaagd door de gereformeerden moesten de nonnen op maandag 26 oktober 1731, vroeg in de ochtend, met twee karren Waalwijk verlaten. Ze kwamen via Korssendonk op 9 november in Brecht aan. De teleurstelling was groot om de veel te kleine behuizing. Ze moesten met z’n tweeën op één kamer slapen.
Toen ze een half jaar in Brecht woonden, begonnen de religieuzen er bij mater Elisabeth Hurckmans op aan te dringen ergens anders heen te verhuizen. Elisabeth zei dat de zaak haar aandacht had en dat zij de Heilige Jozef de opdracht had gegeven hiervoor te zorgen. Dit antwoord stond de zusters niet aan want zo groot was hun vertrouwen niet. Met één van de nonnen ging de mater in Stabroek om te kijken naar een kasteel, door de oorlog beschadigd, en naar een buitengoed in Ekeren. Maar allemaal tevergeefs. "Daer en mankeerden iets als schyven, die wij niet hadden." Daarom is de mater met een overvloed van tranen de Heilige Jozef te voet gevallen om zijn hulp en bijstand te verzoeken. Tenslotte werd zij in haar slaap getroost door het gezicht van een schoon huis.
Twee of drie dagen na dit voorval, op 7 september 1732, ontvingen de nonnen een brief van de eerwaarde heer Adriaansens die kort daarvoor bij hen was geweest. Hij schreef dat er in Antwerpen een heer “geïnspireerd” was en die kennis had dat er een paar religieuzen door de gereformeerden uit hun klooster waren verjaagd. Maar hij wist niet waar zij woonden. Hij liep alle cafés af om inlichtingen en uiteindelijk kwam deze edelman bij de heer Adriaansen terecht. Hij kon wel antwoord geven op zijn vraag. Toen heeft deze edelman gezegd dat hij “geïnclineert” was hen een woning te geven in de stad Antwerpen, als zij er naar wilden komen kijken.
Toen de nonnen deze goede tijding kregen, hebben ze de Heilige Jozef bedankt. De eerwaarde moeder heeft toen beloofd het beeld van deze heilige voor de poort te plaatsen en het huis de titel te geven van Sint-Jozef-Nazareth. De rector van de nonnen vertrok naar Antwerpen, nam het huis in ogenschouw en verklaarde dat het geschikt was om er een klooster van te maken. Niet alle nonnen waren even gelukkig met het plan om naar Antwerpen te verhuizen, bang door armoede ten onder te gaan. “Eet eens van een schoon tafel daer niet op en staet!” Sommigen wilden liever toch naar het vervallen kasteel in Stabroek gaan.
De mater haastte zich deze kleine revolte de kop in te drukken. Zij schreef zoveel briefjes als er personen in huis waren met de naam Stabroek erop en evenveel met de naam Antwerpen. Al die briefjes werd opgerold. Zij ging eerst naar de heer rector om een briefje te trekken met het verzoek dit pas te openen als allen getrokken zouden hebben. “O wonderlyke voorzinnigheyd Gods die door dezen middel uwen goddelyken wil aen ons hebt voorgestelt.” Toen de briefjes werden opengerold bleek dat van de eerste tot de laatste toe iedereen Antwerpen had getrokken, waarmee het geschil beëindigd was. Op alle briefjes had de mater Elisabeth Hurckmans namelijk de plaatsnaam Antwerpen erop geschreven. Niemand kon een briefje trekken met de plaatsnaam Stabroek. Na zeventien maanden in Brecht te hebben doorgebracht, betrokken de nonnen op 1 mei 1733 het nieuwe klooster te Antwerpen en na ruim twee jaar na hun vertrek uit Waalwijk op 9 november 1733 werd de overdracht notarieel vastgelegd.
