We gaan even terug in de tijd toen Toontje Maas nog actief handelde in groenten, fruit en vis. Hij was getrouwd met een halfzus van onze vader, tante Nel. Met de kermis in Boerdonk stond Toontje er met een viskraam. Plotseling brak er ruzie uit, Toontje pakte een stokvis en sloeg er flink op los.
Een andere keer stond hij met groente en fruit in Bakel. In die tijd had Bakel nog geen eigen huisarts, eens per week hield Dokter Wiegersma uit Deurne zitdag in de zaal van café Van Thiel. De Wieger, zoals hij werd genoemd, passeerde Toontje met zijn handel. “Zo man, loopt de verkoop goed?” was zijn vraag. “Nee,” zei Toontje, “die boeren kenner geen appelsienen.”
Een half uur later arriveerde een vrouw vanaf het spreekuur. Ze ging regelrecht naar Toontje en kocht een kilo appelsienen. Even later arriveerde de tweede klant voor appelsienen en dat herhaalde zich de hele voormiddag. Thuisgekomen zei Toontje tegen zijn vrouw: “ik heb een goede dag gehad, alle appelsienen verkocht!”
Met de Bakelse kermis stond Toontje met zijn viskraam bij café Van Dinter. De kermis werd zoals gebruikelijk druk bezocht, de café‘s zaten vol en het bier vloeide rijkelijk. De straat was vol wandelende kermisgasten. Nu was er een ongeschreven gebruik: na veel bier hoort een knokpartij. Twee jongemannen kregen het met elkaar aan de stok en er werd flink geslagen.
De ene kerel sloeg de ander zo hard, dat hij in de kraam van Toontje terecht kwam. Al de vis lag op de grond. Toontje pakte de vechtersbaas bij zijn kleding en zei: “gij betaalt al mijn haring!” De man was zo geschrokken van dat giftige mannetje dat hij zijn portemonnee pakte en betaalde. Al het publiek keek toe.Toontje zette zijn kraam weer overeind, geholpen door een paar mensen. De paling, bokking en makreel werd weer op zijn plaats gelegd.
Nou was Van Dinter een eenvoudig kroegje, waar toiletten ontbraken. De mannen pisten tegen de muur en dat dreef vanzelf weg. De ingelegde haring dreef in de pis, maar Toontje raapte die op en deed ze in een emmer, ging bij Van Dinter binnen, spoelde de haring onder de pomp af, kocht een liter azijn en de handel kon weer beginnen. Dankzij de vechtersbaas was de haring twee keer betaald.
Thuis aangekomen heeft Toontje zijn verhaal wel twee keer aan zijn vrouw verteld: wat een goeie dag was het geweest op de Bakelse kermis!
Toontje Maas, een man die bij het dorpsmeubilair hoorde. Zulke mensen waren niet weg te denken. Toon de Klant of Jan de Sant; Ouwe Bulling en Janus den Tulling; Frans de Strik en Nel Mik; Doruske Schok en Dries den Bok; Bertje de Ruiter en de geplakkerde Gruiter: wat zou Gemert zijn zonder zulke markante mensen? In Gimmert woont skaw mar goei volk.
Foto: Tijdens de Bakelse kermis op het terras voor café Van Dinter. Collectie Heemkundekring Bakel en Milheeze, B-000077
Een andere keer stond hij met groente en fruit in Bakel. In die tijd had Bakel nog geen eigen huisarts, eens per week hield Dokter Wiegersma uit Deurne zitdag in de zaal van café Van Thiel. De Wieger, zoals hij werd genoemd, passeerde Toontje met zijn handel. “Zo man, loopt de verkoop goed?” was zijn vraag. “Nee,” zei Toontje, “die boeren kenner geen appelsienen.”
Met de Bakelse kermis stond Toontje met zijn viskraam bij café Van Dinter. De kermis werd zoals gebruikelijk druk bezocht, de café‘s zaten vol en het bier vloeide rijkelijk. De straat was vol wandelende kermisgasten. Nu was er een ongeschreven gebruik: na veel bier hoort een knokpartij. Twee jongemannen kregen het met elkaar aan de stok en er werd flink geslagen.
Nou was Van Dinter een eenvoudig kroegje, waar toiletten ontbraken. De mannen pisten tegen de muur en dat dreef vanzelf weg. De ingelegde haring dreef in de pis, maar Toontje raapte die op en deed ze in een emmer, ging bij Van Dinter binnen, spoelde de haring onder de pomp af, kocht een liter azijn en de handel kon weer beginnen. Dankzij de vechtersbaas was de haring twee keer betaald.
