En in Zeeuws Vlaanderen wordt de Pimpelnoot, ‘Neutje in het zakje,’ genoemd.

Dag Rien.
Het is alweer een tijdje geleden dat wij met elkaar spraken tijdens de wandelingen in de Heimansweek bij Epen in Zuid Limburg.
Die week heeft aan mij mooie herinneringen achtergelaten.
Een daarvan is de ontmoeting met U en U verhalen…….
en heel bijzonder te horen dat U zich de kunst heeft eigengemaakt
om een rozenkrans van de Paternosterbollekesstruik- zaden te maken
en op zoek bent gegaan naar het juiste hout voor het kruisje………..

Misschien dat U zich herinnert dat ik over deze struik geleerd heb in de periode dat ik als vrijwilliger op woensdagavond ben gaan schoffelen in de Heemtuin ( nu kasteeltuin) in Valkenburg : Sjloensheem. Dat was in de periode van enkele jaren voor en na de millenniumwisseling. Onlangs had ik een gesprekje met de tegenwoordige molenaar (ster) van de Sjloensmeule waarin zij vertelde dat hun paternoster ( van de pimpernoot) uit de molen gestolen was. Een voor ons, onbegrijpelijke actie , heel spijtig dat zulk soort dingen gebeuren. Ik heb haar toen over U verteld en beloofd contact met U op te nemen met de vraag of U in de gelegenheid bent een nieuwe paternoster voor de sloensmeule te maken.
Ben benieuwd naar Uw antwoord.
Vreuntelikke groet,
van een Heimansganger.
Josien van B.

Bij de schoonouders werd in die jaren ook dagelijks s,avonds het gebed uitgesproken, na het rondje van kralen te zijn gepasseerd volgde de Litanie.
Mijn zwager zijn kameraad was ook bij het gebed aanwezig, thuis een bakkerij, de jongeman beantwoorde na iedere aan roeping ipv. bid voor ons, met een eigen tekst.
En volgde het klanten bestand waar dagelijks brood werd bezorgd als volgt.
Met: une mik voor Vleuten, une mik voor Doris Ceelen, une mik voor van Heeswijk, une rol beschuit voor van de Sande, op het eind van de litanie waren alle klanten van Best vernoemd.
Dat ging natuurlijk niet in alle ernst !!

Leuk verhaal.
Zie me in gedachten weer rondom koude oorlog 1956 elke dag op knieën zitten voor rozenkrans bidden.

Wat heb jij een leuke schrijfwijze met hetzelfde enthousiasme als, toen je liet zien hoe je brandneteltouw maakt.
Had je naderhand niet veel last aan je hand en arm?

Bedankt Marleen, ook ik heb van de Workshop genoten en ik dacht, daar komt geen hond voor.
Onze tegenvoetster, had ons bezig moeten zien en meer dan geslaagd.
Helena, in de tijd die nodig was voor het maken van een Rozen, kralenkrans, was gelijk aan het bidden van twee Rozenkransen. ( = 6 Rozenhoedtjes, een uur)

Heel mopoi verhaal en heel leuk om de rozenkrans te maken,in de workshop van Rien de Groot.
Ik denk dat mijn moeder er heel blij mee zal zijn.

Marleen Hendriks. 07-01-2014

Wat mooi Rini! Het tempo van het rijgen en knopen van een tientje zal wel niet zo hoog gelegen hebben als het bidden van een tientje. GHeel fijn voor jou [en de anderen] dat ook deze activiteit geslaagd was.

Gistermorgen was mijn eerste Workshop Rozenkrans maken bij EM. Na dagen voorbereiding had iedereen na een uur werken een origineel, zelf gemaakt Gebedsnoer. Een mevrouw zou haar moeder er mee verassen en was voor mij óók deze activiteit weer geslaagd.

Met het afgelopen Vrijwilligersweekend ± 1.000
Pimpernoten boren, goed voor 15 Rozenkransen. En nu nog de Kruisjes.

In Oirschot wordt de Pimpernoot, de Kloteboom genoemd.
Zoals de zaaddozen eruit zien.

Het verhaal is nadien ook in de Nieuwsbrief van het museum geplaatst.
Hierop volgde een reactie van: Eigenlijk zouden alle Middeleeuwers van Endehoven,( Eindhoven Museum) er eentje moeten hebben. Nu zijn er plannen voor het houden van een Workshop in het museum op 4 en 5 januari 2014.
De benodigde Pimpernoten heb ik onlangs geraapt, maar om die van een gaatje te voorzien kost meer tijd. Deze moeten handmatig één voor een geboord worden.

Ik vond jouw artikel over je rozenkrans very special., interesting and moving.
heb jouw email en link opgeslagen en wil graag meer van jouw artikelen lezen.
it was really nice meeting you at the open lucht museum in endhoven en jke heb me geinspireerd binnen kort in de toekomst op bezoek te gaan naar de archeoloogische centrum in eindhoven.
best wishes

Dat het rozenkransgebed wel eens last had van sleur, blijkt uit het volgende.
Ruim 40 jaar geleden sliep onze dochter (toen een kleuter) wel eens bij wat oudere buren die nog elke avond de rozenkrans baden, voor de stoel, geknield op de kokosmatten.
Wilde ze dan na de logeerpartij niet meteen slapen, dan was het: "wij moeten nog jamme-jam" en zat ze al op de knietjes voor de stoel.
Moet toch wel een mooi taaltje zijn geweest.....

Bij het lezen van dit rozenkransverhaal moet ik weer denken aan een verhaal wat ons moeder vertelde als we 's avonds de rozenkrans wel eens met tegenzin moesten mee bidden. Er waren geregeld extra intenties; een bekende die ziek was, een ongeluk, een overledene.
Dan vertelde ze dat zij in haar jonge jaren vaak voor veel meer intenties een tientje moest bidden. Om de lijst met overledenen niet te lang te laten worden, hadden ze daar thuis wat op gevonden. Dat werd een tientje voor "het zekske". Omdat de bidprentjes bewaard werden in een la van het kabinet, in een zelf genaaid zakje.
Zo werd er niemand vergeten en duurde het niet langer dan nodig was.

@Rini: Dat is dan bij deze gebeurd!

Sorry, het woord, Kardinaal mijters moet ik corrigeren het hoofddeksel wordt een, Bonnet genoemd.

Aan de struiken van de Pimpernoot hangen nu de “verpakkingen” waarin de kralen voor de Rozenkrans, hier afgebeeld. Talrijker zie je nu de Kardinaalsmuts struiken versierd met de mini Kardinaal Mijters.