In de begraafboeken staat dat vaak wel wreed opgeschreven. Althans zoals wij daar nu tegenaan kijken.
De pastoor schreef op: "Een kind van....". En soms inderdaad: "Een kraamkind van....".
Een kraamkind is een baby (a new-born) die tot enkele weken bij de moeder was. Meestal maar een weekje, soms iets langer. Maar zeker geen maanden.
Hoe een en ander ervaren werd en hoe dat dan weer door mijnheer pastoor werd opgeschreven zijn weer andere invalshoeken. En zal ook per streek en tijdsgewricht en zelfs per pastoor verschillen.
Maar het is niet logisch dat de pastoor het kind zonder voornaam in het begraafboek opschreef terwijl hij datzelfde kind kort daarvoor gedoopt had. En de naam dus wist.
Volgens mij speelden er dan ook andere zaken.
En dan moet je kijken naar de soort begrafenis. Die zal fundementeel verschillend zijn geweest voor volwassenen (klok gelui, laatste sacramenten) dan voor kinderen.
En, ja, er was in de 1e helft van de 18e eeuw in diverse plaatsen een belasting op het begraven van kinderen. Waarbij onderscheid gemaakt werd tussen leeftijdscategoriën.
Ook dat verschilde van plaats tot plaats.
Maar het was dus vaak zo dat een anonieme begrafenis minder kosten met zich meebracht.
Het was gewoon een heel andere tijd dan wij ons nu kunnen voorstellen.