Beste HenkD,

het verschil tussen erkenning en wettiging is over het algemeen als volgt:
- erkenning vindt plaats indien beide (aanstaande) juridische ouders geen huwelijk met elkaar hebben
- wettiging vindt plaats indien de echtgenote voor haar huwelijk én buiten een huwelijk om is bevallen van een kind en dit kind geen juridische vader heeft, dan erkent de echtgenoot dit kind als ware het een kind dat binnen dit huwelijk/deze relatie geboren zou zijn

Tegenwoordig bestaat dit onderscheid niet meer in letterlijke zin. Er is nog maar een artikel in het Burgerlijk Wetboek dat dit onderwerp behandelt en dat is artikel 1:204 Burgerlijk Wetboek: "Erkenning". Ook staan er in Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek diverse bepalingen over wanneer precies sprake is van juridisch vaderschap, bijvoorbeeld als het kind geboren wordt binnen een huwelijk van de ouders.

@theo, ik het op het Stamboomforum inmiddels een antwoord gegeven op je vraag.

Met vriendelijke groet,

Indie van Lieshout

Theo, ik ben bang dat hier erkenning en wettiging door elkaar worden gehaald.
Dat zijn twee verschillende zaken. En ook in 1865 werd daar onderscheid in gemaakt.
Daarnaast is naar mijn mening de ovj bijzonder strak in de leer - hetgeen geen grondslag vindt in de wet - maar dat is 154 jaar later wat makkelijk praten....
In ieder geval had een beetje advocaat deze ovj gemakkelijk onderuit kunnen halen. Daar hoef je geen Spong voor te heten.
Kortom: de wet biedt geen ruimte om leeftijdsgrenzen toe te passen.

Zie voor een voorbeeld van zo'n rekest:

https://regionaalarchieftilburg.blogspot.com/2011/09/die-vlieger-gaat-niet-op.html

HenkD,

Mijn vraag is nog niet beantwoord. Ik ben bijzonder geïnteresseerd in bruidegoms, die kinderen erkennen die ouder zijn dan hijzelf is. Tot nu toe is mijn jongste vader ruim drie jaar. Probleem is dat als een ambtenaar de erkenning weigert, omdat de bruidegom te jong is voor erkenning, dat lastig is terug te vinden. Een mogelijkheid is om rekesten bij rechtbanken te onderzoeken.

Theo, is dit issue nu beantwoord of zijn er nog aanvullende vragen?

Dank je wel, ik begrijp het nu.

Norah, het gaat niet persé om de biologische vader.
Het gaat om een vaderloos kind. En de wet zegt eenvoudig: als een man zo'n kind wil erkennen (en de moeder stemt in) dan mag dat.
Er zijn wat spelregels maar dit is de essentie. Gewoon om de status van vaderloosheid ongedaan te kunnen maken. De wetgever bemoeit zich er niet mee of dat de werkelijke (biologische) vader is. Het kan in principe iedereen zijn.
Meestal de nieuwe echtgenoot - dat komt het meeste voor. Maar dat hoeft dus niet.

Ik wil dit best geloven, Henk. Ik vraag me af hoe men dan weet wie de biologische vader is?

Men kan pas een kind erkennen als men volwassen is. Meestal speelt het voor het huwelijk maar dat hoeft niet.
Zoals ik schreef zijn er geen grenzen. Het kind kan ook ouder zijn dan de erkenner.
Het is zeker niet zo dat de erkenner de vader moet kúnnen zijn.
Zo staat het niet in de wet. De reden daarvoor heb ik al gegeven.

Ik vind dit erg vreemd. Hoe kan iemand die nog geen 4 jaar oud was een kind erkennen als de zijne?
Ik wil wel aannemen dat er familiebetrekkingen waren.

Theo A,

Dat weet ik. Maar de bruidegom moet wel de vader kúnnen zijn en dat is bij een leeftijdsverschil tussen bruidegom en te erkennen kind van bijvoorbeeld 10 jaar uitgesloten.

Het bij huwelijk erkennen van een kind van de bruid, hoeft niet je eigen biologische kind te zijn.

Er zijn inderdaad geen leeftijdsgrenzen voor erkenning. In theorie kan de bruidegom ook een kind erkennen dat ouder is dan hijzelf.
Door erkenning krijgt het kind een familierechtelijke band met de vader. En daaruit vloeien voort de status, de naamgeving, de onderhoudsplicht en de erfrechtelijke gevolgen.
Dat zijn voor het kind zulke zwaarwegende belangen dat de wetgever zo min mogelijk belemmeringen heeft willen opwerpen.