Ik ben van 1956 en ben m'n hele jeugd naar Herman de Kolster gegaan. Je betrad het pand van de zijkant en de zaak had een rondom donkerbruin houten interieur met twee metalen kapperstoelen die met leer bekleed waren.Elke keer kon Herman met een handle de zitting van zo'n stoel omdraaien, zodat je altijd een frisse zitting kreeg.Ik herinner mij dat Herman graag fluitend z'n werk deed, of hij had de distributieradio aanstaan, waar steevast klassieke strijkmuziek uitkwam.Misschien wel mijn eerste kennismaking met klassieke muziek. Voor ons,de kinderen, had hij een speciale hoge kruk.Toen de Beatles er eenmaal waren, was onze knipinstructie 'Niet te veel eraf 'war' Herman, alleen bijknippen' En Herman 'Ik kan niks erbij knippen, alleen maar eraf'...en dan zag ik in de spiegel mijn vader vanachter de krant een knipoog naar Herman zetten.Zonder meer prettige herinneringen aan Herman en z'n vrouw die weleens met de koekjestrommel door de zaak kwam.