Onder de titel Women have been kind (New York, 1931) schreef hij later zijn memoires, waarin feit en fictie nogal door elkaar lopen.
Zelf beweerde Lou spartaans te zijn opgevoed door een collega-officier van zijn vader in Amsterdam. Hij zou er zijn onverschrokken persoonlijkheid en atletische lichaamsbouw aan te danken hebben. Met zijn rijzige gestalte en knappe, donkere uiterlijk trok hij al vroeg de aandacht van vrouwen. Van die aantrekkingskracht zou hij zijn leven lang gebruik maken.
Naar eigen zeggen verliet Lou omstreeks 1898 Nederland voor een zwerftocht door Europa. In Parijs werd Tellegen onder de aandacht gebracht van Sarah Bernhardt. De toen 66-jarige actrice raakte zo onder de bekoring van zijn knappe uiterlijk dat zij hem opnam in haar ensemble, ondanks zijn matig acteertalent. De veertig jaar jongere Tellegen werd haar vaste tegenspeler en minnaar.
In 1910 nam Bernhardt hem mee op een langdurige tournee door de Verenigde Staten. Zijn gebrekkige toneelprestaties ontgingen ook de Amerikaanse critici niet, maar net als in Parijs zorgde zijn imponerende uiterlijk voor veel fans. Het vrouwelijke publiek kon geen genoeg van hem krijgen.
Toen Tellegen in 1913, tijdens Bernhardts volgende Amerikaanse tournee, opnieuw veel applaus oogstte, besloot hij zijn toneelcarrière zonder zijn beschermvrouwe in de Verenigde Staten voort te zetten. Op Broadway speelde Tellegen in verscheidene toneelstukken. En hij oogstte succes bij het vrouwelijke publiek, met zijn knappe uiterlijk en on-Amerikaanse allure. 'French romance, hand-kissing romance, dashing romance, it lives again with Tellegen' aldus een recensie. Tellegen besloot zijn succes ook te proberen op het witte doek. Maar zijn mooie voorkomen kwam niet zo over op film, luidden de kritieken. Kort na Tellegens aankomst in Hollywood arriveerde daar ook de operazangeres en actrice Geraldine Farrar. Tussen Tellegen en Farrar ontstond spoedig een romance, en begin 1916 trouwden zij.
Dit huwelijk kwam Tellegens tot dan toe weinig voorspoedige filmcarrière ten goede. Niet alleen was hij nu de helft van een 'famous movie couple', maar ook kon hij ongegeneerd meeprofiteren van de roem van zijn vrouw als operadiva en - naar weldra bleek - getalenteerde filmactrice. Toen duidelijk werd dat de studiobazen met Tellegen in hun maag zaten, wist Farrar hen over te halen haar man enkele films te laten regisseren. Maar dat draaide uit op een fiasco.
Privé ging het ook niet goed. Tijdens opnames ging Tellegen zich in toenemende mate kleinzielig en jaloers tegenover zijn echtgenote gedragen. Het kwam tot heftige scènes op de set, bijvoorbeeld omdat Farrar naar zijn mening meer close-ups kreeg dan hij. Ook het feit dat haar naam op de affiches boven de zijne prijkte, zinde hem niet. Omdat Tellegen het tenslotte met de huwelijkstrouw niet al te nauw bleek te nemen, ging Farrar begin 1921 bij hem weg. Een slepend en geruchtmakend echtscheidingsproces volgde. [Susan Smit schreef hierover in 2016 een mooie roman, De Eerste Vrouw.]
Intussen had Tellegen nog wel succes op de planken. Toen Tellegen een maandenlange theatertournee door de Verenigde Staten maakte, werd hij verliefd op zijn jonge tegenspeelster, Isabelle Dilworth. Met deze actrice - tevens een rijke erfgename -, die hij de artiestennaam Nina Romano gaf, trad hij in 1924 in het huwelijk. In datzelfde jaar kreeg Tellegen een nieuwe kans als filmacteur, dit keer met redelijk succes. Hij speelde veelal de rol van schurk. Voor de romantische held was de inmiddels 42-jarige acteur te oud.
Maar aan deze jaren van voorspoed kwam al in 1928 een einde. Tellegens derde huwelijk strandde, een nieuwe poging zich als regisseur te bewijzen mislukte jammerlijk: Fox durfde zijn film niet eens uit te brengen. Tellegen besloot Hollywood de rug toe te keren en zich in New York geheel op zijn toneelcarrière te richten.
Op Broadway had Tellegen opnieuw succes. Tijdens een tournee met inferieure vaudevillestukken door het land ontmoette hij een revuedanseres van de Ziegfeld Follies, van wie alleen de artiestennaam, Eve Casanova, is overgeleverd. Zij werd in 1930 zijn vierde vrouw.
Tellegen naderde inmiddels de vijftig. Van de jeugdige schoonheid, die de grondslag van zijn carrière vormde, was niet veel meer over. Begin 1931 nam hij zijn toevlucht tot plastische chirurgie, maar dat haalde niet veel uit. Hij raakte financieel aan de grond en zijn gezondheid liet hem in de steek: in 1934 onderging hij drie operaties wegens kanker. Intussen voor de vierde maal gescheiden woonde hij de laatste jaren van zijn leven in Hollywood in bij een rijke weduwe die zich over hem had ontfermd.
Op een ochtend in 1934 ging Tellegen in een depressieve stemming naakt op de vloer van de badkamer zitten. Hij spreidde de vele lovende recensies die hij in de loop der jaren had verzameld rond zich uit. Vervolgens pakte hij de lange gouden schaar, waarmee hij deze besprekingen steeds had uitgeknipt, en stak hem in zijn eigen borst met dodelijke afloop.
Naar: A.J.C.M. Gabriëls, "DOMMELEN, Isidore Louis Bernard Edmon van (1883-1934)"
