Als je iets doet wat niet mag, loop je kans een brief van de gemeente te krijgen. Tegenwoordig van de afdeling handhaving, maar in vroeger tijden was dat het werk van de gemeentesecretaris. Als gemeentesecretaris Bernard Hoogen in 1876 zijn openbare tuinpad afsluit, krijgt ook hij een brief dat dat niet mag. Geschreven door en aan zichzelf.
Als Henricus Geurts in 1863 tot burgemeester van Oeffelt wordt benoemd, omschrijft gemeentesecretaris Bernard Hoogen zijn installatie nog als hartverwarmend. De verhouding bekoelt echter, wanneer in de zomer van 1876 Hoogen om onbekende redenen besluit zijn tuinpad af te sluiten. Hoogen schrijft in opdracht van de gemeente een brief aan zichzelf dat die afsluiting binnen drie dagen moet worden opgeruimd. Maar hij doet daar vervolgens niets mee. Zijn pad blijft twee jaar lang afgesloten.
Tijdens een raadsvergadering in 1878 blijkt er veel meer te spelen dan alleen gebakkelei over een tuinpad. Wat er echter precies aan de hand is, wordt uit de notulen niet duidelijk. Zeker is wel dat de verhoudingen binnen de Oeffeltse politiek grondig zijn verstoord. Hoogen moet – zoals toen gebruikelijk – de notulen van de vorige vergadering voorlezen. Die zijn opgesteld door de burgemeester. Maar wethouder Roggen zegt dat de inhoud niet klopt en dat Hoogen maar zijn eigen notulen moet voorlezen. Die notulen neemt de raad wél aan. Het tekent de sfeer binnen het gemeentehuis.
Een half jaar later doet zich opnieuw iets dergelijks voor. Burgemeester Geurts zegt – na het voorlezen door Hoogen – dat bepaalde onderdelen ontbreken en vraagt hem zijn eigen notulen voor te lezen. Hoogen weigert en krijgt hierbij bijval van enkele wethouders, totdat Geurts met een resoluut voorstel komt: de secretaris wordt een maand geschorst, met inhouding van salaris. De raad neemt het voorstel aan met vier stemmen voor en drie tegen.
Na een maand keert Hoogen weer terug. Niet voor lang, want binnen afzienbare tijd wordt hij opnieuw geschorst, omdat hij zijn werk niet goed doet. Dit keer voor drie maanden. Als hij weer terug is en de notulen heeft voorgelezen, zegt raadslid Peters: “De secretaris spreekt nooit luid en leest altijd gebrekkig. Ik stel voor om de gemeentesecretaris vanaf vandaag uit zijn betrekking te ontslaan.” Eén wethouder stemt nog tegen, maar dat mag niet baten: Hoogen staat op straat.
Als burgemeester Geurts in 1892 op 74-jarige leeftijd overlijdt, wordt in zijn In Memoriam nog herinnerd aan deze roerige periode: “Ondanks de stormen die enkele jaren geleden de gemeente beroerden, bleef hij moedig op zijn post om de belangen van allen te dienen. Aan zijn energieke maatregelen is het dan ook te danken dat vrede en eensgezindheid spoedig weerkeerden.” En zelfs in 1897 nog memoreert de Commissaris van de Koningin aan deze gebeurtenissen, als hij het heeft over de op dat moment goede verstandhoudingen binnen de gemeente. “Wat een verschil met de groote moeilijkheden tijdens burgemeester Geurts van 1875 tot 1879.”
Als Henricus Geurts in 1863 tot burgemeester van Oeffelt wordt benoemd, omschrijft gemeentesecretaris Bernard Hoogen zijn installatie nog als hartverwarmend. De verhouding bekoelt echter, wanneer in de zomer van 1876 Hoogen om onbekende redenen besluit zijn tuinpad af te sluiten. Hoogen schrijft in opdracht van de gemeente een brief aan zichzelf dat die afsluiting binnen drie dagen moet worden opgeruimd. Maar hij doet daar vervolgens niets mee. Zijn pad blijft twee jaar lang afgesloten. 
Een half jaar later doet zich opnieuw iets dergelijks voor. Burgemeester Geurts zegt – na het voorlezen door Hoogen – dat bepaalde onderdelen ontbreken en vraagt hem zijn eigen notulen voor te lezen. Hoogen weigert en krijgt hierbij bijval van enkele wethouders, totdat Geurts met een resoluut voorstel komt: de secretaris wordt een maand geschorst, met inhouding van salaris. De raad neemt het voorstel aan met vier stemmen voor en drie tegen. 
