Mijn grootvader Jan Francis van der Sloot was gehuwd met Woutrina Wilhelmina van Rodijnen. Hij werd geboren in Berghem op 9 augustus 1868 en hij overleed daar op 15 augustus 1944 op 76-jarige leeftijd. Hij woonde een aantal jaren bij ons in, nadat zijn vrouw al eerder was overleden. Op 18 augustus 1944 was zijn begrafenis.
De dag daarna was er een treinbeschieting door Engelse vliegtuigen, vlakbij waar wij woonden. Het ging om de trein van Den Bosch naar Nijmegen.
De kogels vlogen tijdens die beschieting bij ons door het huis. De stoelen waarop de dag tevoor nog de kist met mijn opa had gestaan (overledenen werden thuis opgebaard), waren doorzeefd met kogels.
Als je heel goed op de foto kijkt van het woonhuis, kun je onderaan links nog de sporen van het herstel zien. Tijdens deze beschieting vluchtten de mensen zo snel mogelijk de huizen in. Ook bij ons dook men onder de tafel.
Daarna kwam vele Berghemenaren naar ons huis. Velen kwamen kijken bij het spoor waar wij woonden. Alleen ons huis was toen door kogels getroffen.
Ik weet nog goed dat pastoor Adriaan van de Weert vreselijk boos was op mij, omdat ik naderhand met een kogel in mijn hand rondliep. Ik was toen negen jaar. De politie heeft die uiteindelijk meegenomen.
Jan Francis van der Sloot woonde in de "Bergse hei" in een boerderijtje zijn huis brandde af in de jaren dertig. Hij is toen met zijn zoon Piet van der Sloot tijdelijk ingetrokken bij Hanneke van Maren, zoals zij in het dorp genoemd werd. Zij was de weduwvrouw van Johannes van der Sloot.
Piet van der Sloot geboren 15 augustus 1902 en overleden 20 augustus 1983, trouwde met Ida Hendrica van Thiel.
Rob Stppers
zei op 6 december 2013 om 13:19
Interessant verhaal van de treinbeschieting. Wel valt op dat uit een andere beschrijving van de gebeurtenissen blijkt dat de pastoor uitgebreid kogelhulzen heeft lopen verzamelen. Waarom is mij niet duidelijk en waarom hij boos werd op een 9-jarig jongetje die dat ook deed, ook niet. Kan iemand hier licht op laten schijnen?
ps mijn ouders en oudste broertje zaten in die trein
Jo van der Sloot
zei op 6 december 2013 om 15:53
Beste Rob,
Dat jongetje was ik nu 78 jaar. De pastoor nam me in bescherming. Het was een echte kogel met hulst. Ik zie het nog voor me. Hij reageerde primair door de kogel die geheel in tact was van me af te pakken. De pastoor spaarden geen kogelhulzen. Hij gaf de kogel aan de politie die aanwezig was.
Carel Kwant
zei op 17 februari 2022 om 23:41
Als 4jarig jongetje zat ik die dag in de trein met mijn vader op weg naar nijmegen. De trein werd beschoten . De locomotief was gehavend en kon niet verder.
Half onder de trein liggend kreeg ik een vliegtuigkogel door mijn armpje, mijn vader werd door granaatscherven gewond. Duitse soldaten verleenden eerste hulp. Liefderijk werden wij opgevangen bij een boerengzin bij de ongevalsplek aan het spoor.
Marilou Nillesen
bhiczei op 18 februari 2022 om 12:10
Jee, wat een ingrijpende gebeurtenis, Carel. Wat zul je bang zijn geweest, en wat een nachtmerrie ook voor je vader. Jouw verhaal geeft beeldend weer wat er onder die bizarre omstandigheden kan gebeuren: helpende handen van wie je het niet verwacht. En later ook de warme aandacht van zo'n boerengezin.
Maar bovenal lijkt het me verschrikkelijk om mee te maken als vierjarige. Denk je er nog vaak aan terug?
De dag daarna was er een treinbeschieting door Engelse vliegtuigen, vlakbij waar wij woonden. Het ging om de trein van Den Bosch naar Nijmegen. 
