Al vanaf 1890 kenden de Roomsch Katholieke Werklieden een onderscheid in stands- en vakorganisaties. De laatste kregen in 1925 binnen het Rooms Katholieke Werklieden Verbond (RKWV) hun landelijke centrale, het R.K. Vakbureau. Standsorganisaties waren gericht op de 'algemene verheffing van de arbeidende stand en op de behartiging van diens godsdienstig-zedelijke belangen'. Vakorganisaties hadden de materiële belangenbehartiging tot doel.

R.K. Patronaten

Voor het R.K. Vakbureau en de daarbij aangesloten katholieke vakbonden was het destijds een uitgemaakte zaak, dat de patronaten in het jeugdwerk de eerste plaats zouden innemen. In haar eigen belang steunde de centrale het patronaatswerk. Men was er zich van bewust dat de vakbeweging 'een eigen taak heeft te vervullen en daadwerkelijk aan het jeugdwerk moest gaan deelnemen. Bij de opkomst der vakbeweging bleek toch reeds heel spoedig, dat de jeugdige arbeiders op kantoor, fabriek of werkplaats het niet alleen stellen konden met hun lidmaatschap van patronaat of gezellenvereniging, doch vooral veel behoefte hadden aan de steun hunner katholieke vakvereniging'.