De Don Boscostichting, later Sociaal Pedagogische Dienst, functioneerde vanaf 1952 tot 1988 als nazorgopvang (na de schoolperiode) en begeleiding van kinderen met een verstandelijke beperking en hun ouders in de regio Oss.
Sinds 1939 bestond er al een streekschool voor buitengewoon lager onderwijs aan de Slachthuislaan in Oss. Naast het onderwijs werden de leerlingen voorbereid op hun latere plaats in de maatschappij. Na de schoolperiode was de praktijk echter heel wat weerbarstiger gebleken.
Richtlijnen voor het nazorgwerk voor mensen met een geestelijke beperking, toenmaals zwakzinnigen genoemd, werden door het Hoogwaardig Episcopaat vlak na de Tweede Werledoorlog in het jaar 1946 vastgesteld.
In 1949 werd in Oss een begin gemaakt met dit nazorgwerk. Het initiatief vlotte aanvankelijk niet erg aangezien de nodige geldmiddelen ontbraken. Rijkssubsidie kreeg men alleen voor een reeds werkende organisatie. In 1950 was wel al de Stichting Werkgemeenschap voor minder valide arbeidskrachten van Oss en omstreken opgericht. Deze heeft echter maar zeer korte tijd gefunctioneerd.
Het bestuur der Cupertinostichting voor Geestelijk Minder Validen beijverde zich -als RK Landelijk Nazorgcontact en overkoepelingsorganisatie van zelfstandige regionale RK Nazorgcommissies- om nog in 1951 een netwerk van rayons in de provincie Noord-Brabant tot stand te brengen. Enkel door bemiddeling van de Cupertininostichting kon rijkssubsidie worden verkregen. Ze deed een oproep om een nazorgcommissie voor Oss en omstreken op te richten. Op 9 mei van 1951 wordt in het St. Nicolaasinstituut, Begijnenstraat 3 te Oss, een vergadering bijeengeroepen door fr. Januarius, uit naam van fr. M. Benignus, hoofd der St. Gabrielschool voor BLO te Oss, om te komen tot de oprichting van zo'n nazorgcommissie.

De Don Boscostichting is notarieel opgericht als nazorgcommissie voor kinderen van het Buitengewoon Lager Onderwijs op 20 oktober 1951 te Oss. De bisschop van 's-Hertogenbosch, mgr. W. Mutsaers hd op 3 oktober 1951 zijn fiat al gegeven. Het secretariaat was op de Kromstraat 25 gevestigd. Tot geestelijk adviseur werd pater Constantinus Speet, ord.Carm. benoemd. Dr. C. Manse, psychiater te Coudewater (Rosmalen) werd bereid gevonden als psychiater van de stichting te zullen optreden.

In de jaren 60 en 70 van de 20e eeuw veranderde er nogal wat, vooral door de ontwikkelingen in de maatschappij en de positie van verstandelijk beperkten daarin.
De taakstelling werd ruimer geinterpreteerd zodat in de regio ook allerlei andere projecten en ondersteunende activiteiten uitgevoerd werden. Zo was de maatschappelijk werkende in de jaren 70 ook actief in de teams van de BLO scholen, op het gebied van vakantie- en vrije tijdsbesteding, gezinsvervangend tehuis, dagverblijf voor ouderen, kinderdagverblijf te Megen, oudervereniging.
In 1969 wordt Lia Booms sociaal pedagoge van de Don Boscostichting. Inmiddels was de huisvesting van de Don Boscostichting verplaatst naar het Anton Jurgensgebouw. Lia Booms: "In die beginjaren deed ik samen met Hans Heijdeman de BLO Nazorg (Buitengewoon Lager Onderwijs). Mijn werk bestond voornamelijk uit het doen van huisbezoeken en ik begeleidde de leerlingen en de betrokken ouders als ze van de BLO afgingen. Het werk bestond vooral uit het zoeken naar werk en het aanvragen van een TRM (tijdelijke rijksuitkering minder-validen, later AAW). Het werk vinden voor de kinderen was destijds niet erg moeilijk. Veelal werden meisjes geplaatst in verzorgingshuizen en bij zusters in verpleeghuizen, op ateliers en in de huishouding. De jongens vonden werk in kleine bedrijven of in grotere bedrijven bij het ongeschoold werk. In de beginjaren had Lia Booms ook veel contacten met internaten als Vincentius te Udenhout, Binchorst te Rosmalen, Binckhof te

Grave, Maria Roepaan te Ottersum. Later kwamen daar ook de mensen bij die in de zogenaamde Samivos-huizen geplaatst waren.
De sociaal pedagoge was, vanuit de SPD, ook als maatschappelijk werkster verbonden aan de Bernadetteschool, een school voor zeer moeilijk lerende kinderen (ZMLK). De Bernadetteschool was aanvankelijk gevestigd in de Hooghuisstraat 12 te Oss. het was het geesteskind van meester van de Hurk, de onderwijzer die al in de jaren vijftig was begonnen om de kinderen met paard en wagen uit de verschillende dorpen in de omgeving te halen om ze buitengewoon onderwijs te geven. Maatschappelijk werkster aan de school was Lia Booms van de SPD. De school is later gevestigd aan de Marius de Langestraat 4.
Door een gift van het Rode Kruis krijgt de Sociaal Pedagogische Dienst (SPD) Don Boscostichting de beschikking over een stacaravan op camping Parcival te Schaijk. Gezinnen die moeilijk op vakantie kunnen, krijgen voorrang bij de verhuur. De bijdrage wordt naar draagkracht vastgesteld door SPD.
Later werden ook kampweken en zelfs vakanties in het buitenland tot de activiteiten.

De Don Boscostichting, later SPD was aanvankelijk in de Kromstraat en in het Anton Jurgenshuis gevestigd, later aan de Schadewijkstraat en Walstraat. en weer later in de Kruisstraat 51 te Oss. Het werkgebied van de SPD omvatte Oss, Berghem, Ravenstein, Schaijk, Grave, Nistelrode, Heesch, Geffen, Lith, Megen en Nuland.
De Don Boscostichting hield op te bestaan in januari 1988 bij de fusie met de SPD Veghel en SPD Boxmeer. In oktober 1994 vond een reorganisatie plaats en kwam het kantoor in Uden te staan. het werkgebied werd daarmee nog veel groter.

Het archief is niet de neerslag van het secretariaat van de de Don Boscostichting, maar is grotendeels gevormd door de maatschappelijk werkende Lia Booms. De financiele administratie was niet aanwezig en het gehele archief bestaat uit fragmentarisch verzamelde stukken van de Don Boscostichting en de SPD. Toch geeft het een aardig beeld van de werkzaamheden van de stichting, later SPD.
Het archief is sinds 2012 in bewaring gegeven bij het BHIC. Het heeft een omvang van ca. 0,84 meter. Er zijn enkel dubbelen vernietigd.