Tot aan de Tweede Wereldoorlog hadden de gemeenten een grote rol in de arbeidsbemiddeling.
Tijdens en na nam de rijksoverheid deze taak geheel over. De eerste initiatieven om te bemiddelen tussen vraag en aanbod van arbeid kwamen gedurende de laatste decennia van de 19e eeuw van maatschappelijke organisaties naar Duits voorbeeld. In Den Haag, Amsterdam en Rotterdam werden arbeidsbeurzen gesticht door comité's die zich inzetten tegen de werkloosheid. De eerste gemeentelijke arbeidsbeurs werd opgericht in 1902 te Schiedam. Andere gemeenten - al dan niet in gemeenschappelijke regeling met andere gemeenten - volgden. Het rijk was niet tevreden met de gemeentelijke rol omdat veel gemeentebesturen onverschillig stonden tegenover deze taken. Per 1932 werd de Arbeidsbemiddelingswet van kracht die deze taken formaliseerde en gemeenten verplicht stelde daartoe een orgaan in leven te roepen.
Te Venraij was de districts-arbeidsbeurs gevestigd waar ook het agentschap Maashees-Overloon bij was aangesloten. De plaatselijk agent en coördinator was de burgemeester.