Cees Dosker, geboren 31 december 1900 te Amsterdam studeerde aan het Klein-, respectievelijk Groot Seminarie te Warmond. Hij startte zijn journalistieke loopbaan als redacteur van dagblad De Nieuwe Koerier te Roermond. Zijn commerciële aanleg leidde ertoe, dat hij in 1928 tevens adjunct-directeur werd, en in 1930 directeur.

Op 9 oktober 1940 werd Cees Dosker in zijn woonhuis te Roermond gearresteerd, naar later bleek met 109 andere Nederlanders. Als Indisch gijzelaar, werden ze overgebracht en geïnterneerd in Buchenwald. Het zouden het op één maand na vier tergend lange jaren van vrijheidsberoving en internering worden: dertien maanden tot medio november 1941 in Buchenwald, daarna een halfjaar in Haaren, weer een half jaar ‘op’ Beekvliet en tenslotte 23 maanden ‘op’ de Ruwenberg.
In Buchenwald werden de Indische gijzelaars beschouwd als 'ehrenhäftlinge', hetgeen een iets betere behandeling impliceerde: geen verplichting tot werk, geen mishandeling. De hygiënische omstandigheden waren echter erbarmelijk. In gestreepte boevenpakken waren zij getuige van de mensonterende wijze waarop met andere gevangenen, vooral Joden werd omgegaan. De angst dat ook hen hetzelfde lot beschoren was hield hen voortdurend bezig.
Zij snakten naar nieuwsvoorziening. Er waren in het kamp af en toe wel nazikranten als de Thüringer Gauzeitung, de Völkischer Beobachter of Das Schwarze Korps. Cees Dosker wist ze soms te bemachtigen en er tussen de regels door de echte krijgsverrichtingen uit te distilleren. Hij hield dat niet voor zichzelf, maar maakte persberichten aanvankelijk voor een kleine groep gedetineerden; al gauw daarna voor de hele groep. Met een heldere stem hield hij zijn perspraatjes. Ter illustratie kon hij daarbij soms zelfs gebruik maken van originele Duitse stafkaarten die hij waar ook vandaan had gehaald.

Nadat een aantal gijzelaars in Buchenwald was overleden, gelastte Seys Inquart persoonlijk, dat zij moesten worden overgebracht naar Nederland, t.w. het Grootseminarie Haaren. Toen daar zelfs nog een radio het kamp was binnengesmokkeld kwam er van de ene dag op de andere veel actueel nieuws binnen. Een kolfje naar de hand van Cees Dosker, die ook hier zijn perspraatjes met een nog grotere actualiteit kon houden. Ze zouden onvergetelijke hoogtepunten worden in het uitzichtloze leven van de gijzelaars.
Jan Dosker

Het BHIC heeft door bemiddeling van de Stichting Gijzelaarskampen Sint-Michielsgestel deze zeer bijzondere gift ontvangen. In het kader van de expositie 'Gegijzeld maar niet verslagen' werden de papieren aan de stichting aangeboden, en is het contact met het BHIC tot stand gekomen. De stukken zijn geschonken door zoon Jan Dosker, oud-burgemeester van ondermeer Heesch en Dongen. Het zijn honderden velletjes die door zijn vader zijn volgeschreven over de periode dat de Duitsers in Beekvliet en Haarendael gijzelaars gevangen hielden. Cees Dosker kon het waarschijnlijk niet laten om tijdens zijn gijzelaarschap toch journalist te zijn. Hij hield onder meer clandestien nieuwspraatjes om anderen informatie te verstrekken over de situatie in de Tweede Wereldoorlog. De Stichting Gijzelaarskampen Sint-Michielsgestel werkt in het kader van de expositie aan de transcriptie.