Archieven

1 Missive van de eerste presiderende en Raad van Brabant op een rekest aan de Ho: Mo: gepresenteerd door Nicolaes de Leeuw secretaris te Lithoijen en gevangen op de Voorpoort in Den Haag met verzoek dat hij op basis van cautie juratoir uit zijn gevangenschap ontslagen mag worden en zou mogen volstaan met betaling van het verschot in zijn zaal gevallen zou mogen volstaan, maar het verzoek wordt afgewezen en hij wordt niet uit zijn detentie ontslagen zo lang de kosten uit zijn zaak niet zijn voldaan.- zie ook folio 115

2 Missive vanuit de generaliteitsrekenkamer op een rekest van Johan Willem Munts klagende over de interdictie welke 17 september 1681 was gedaan aan Frans van Heurn om niet meer te betalen aan zijn zoon van voornoemde Munts ivm het inkomen van een zeker beneficie welke hij voorgaf op voorgaande collatie van wijlen een zekere Bartolt van Kesselt en haar Ho: Mo: daarop gevolgde approbatie van zijn zoon Carel Dirk Munts wettelijk geobtineerd te hebben en daarvan tot 1680 de vredige possessie heeft genoten; inhoudende voorts dat hoe langer hoe meer geconstateerd wordt dat vele praktijken worden gebruikt en nog dagelijks worden aangewend om kerkelijke kantoren te frustreren van hun nodig inkomen tot betaling der traktementen van predikanten en schoolmeesters.

3 Na voorgaande deliberatie is goedgevonden en verstaan dat de kwartierschout Crommon zal worden aangeschreven dat haar Ho: Mo: op basis van een resolutie van 30 oktober 1686 ten spoedigste zal hebben te berichten op de rekesten die aan de Ho: Mo: zijn gepresenteerd door Antonius Ulricus van Arbergh Valangin en van het Roomse Rijk Heer van Helmond en door de ledematen van de gereformeerde gemeente te Helmond over het bedienen en waarnemen van de publieke ambten door de personen van de gereformeerde religie en of daartoe geen bekwame stof voor te vinden was.

4 Rekest van Matthijs Lileth drossaard schout en warandmeester in de heerlijkheden Heeswijk en Dinther en stadhouder van de lenen aldaar inhoudende dat de Raad van Brabant bij sententie van 11 februari 1686 heeft verklaard dat zijn drostambt, stadhouderschap der lenen en verdere ambten zijn komen te vervallen voor een periode van drie jaren en de suppliant wordt veroordeeld tot de kosten der justitie, maar dit verzoek wordt afgewezen.