Archieven

1 Compromis tussen Quireijn Rovers, richterbode te Grave en Jacobus van der Borst, dominee te Ressen voor zich en als momboir van zijn minderjarige en meerderjarige broeders, inzake de schulden van de boedel van genoemde Rovers met Anna Catharina Cluijt, in leven zijn vrouw, waarna zestig verschillende zaken worden behandeld.

2 Quireijn Rovers, richterbode te Grave getrouwd geweest met Anna Catharina Cluijt ter ene zijde en Jacobus van der Borst, predikant te Ressen voor zich en als momboir van zijn broeders, allen nagelaten kinderen van genoemde Anna Catharina Cluijt ter andere zijde, geven te kennen dat genoemde Rovers bewijs zal leveren van de boedel van genoemde Anna Catharina Cluijt en dat alle meningsverschillen worden gemeld aan de arbiter Johan Godephrid Bloemerts, scholtis en Johan van Willigen, raad fiscaal te Ravenstein.

3 Jacobus van der Borst, predikant te Ressen, mede namens zijn minderjarige broeders als erfgenamen van Anna Catharina Cluijt machtigt Johan Francois Vogelvanger, advocaat en een nog te benoemen procureur, om namens hen waar te nemen in hun zaak tegen Quireijn Rovers, richterbode te Grave.

4 Willem van der Pol, meester kleermaker, Jan Willems den Bleijcker, Jacobus Louwies en Nicolaes Niepkens, welke eerste drie comparanten op verzoek van Arnoldus van Erp en Hendrik Duijck hebben verklaard dat zij op 12 januari 1711 omtrent 5 uur in de avond op de dijk buiten de Hampoort zijn geweest, toen Jan Somers met zijn schuit Arnoldus van Erp en Hendrik Duijck, zijn knecht heeft overgebracht en aan de dijk heeft afgezet en wederom midden op het water zijnde, hebben de comparanten de richterbode Quireijn Rovers en de stadsdienaar Jan van Aelst zien aankomen om de schuit van Jan Somers te arresteren of aan te houden en de genoemde Jan Somers aan de galg zou lopen en Hendrik Duijck daarop heeft gezegd dat dat gelogen was, waarop Rovers hem is toegevallen en heeft geslagen en er een handgemeen is ontstaan waarbij Rovers hem heeft vastgehouden en geroepen: “Jan slaat, Jan slaat”, waarna van Erp en Duijck verklaarden Rovers en de dienaar niet te hebben aangeraakt.