Geen dorp zonder eigen fanfare. Maar wat als je instrumenten na de oorlog worden ingeruild om zo geld in te zamelen om de kerk weer op te bouwen? Een onderwijzer is in de vorige eeuw niet alleen belangrijk vanwege zijn educatieve capaciteiten, er wordt ook verwacht dat hij zorgt voor de muzikale noot in het dorp. Voor meester Paijmans in Cromvoirt is dat geen enkel probleem.
Vol overtuiging en compassie leidt hij de fanfare. Maar tijdens de oorlog worden de instrumenten gevorderd, en in het geval van Cromvoirt betekent dat: goed verstopt.
In de nadagen van de oorlog wordt de kerk van Cromvoirt verwoest. Pastoor Bakx doet er alles aan om aan geld te komen voor de wederopbouw. ‘Alles’ betekent ook dat de instrumenten bij Sparrenberg worden ingeruild om er balken voor terug te krijgen. Onderwijzer Stohr, de opvolger van Paijmans, staat voorop om de instrumenten in te zamelen en naar Sparrenberg te brengen. Hij vindt het dirigeren van de fanfare helemaal niks, dus dit komt hem goed uit.
Maar de jeugd in Cromvoirt zit te springen om wat meer leven in het dorp. Begin jaren zestig begint een aantal jongelui zelf een bandje. Met Kees Slegers op trompet, Wim van Dijk op drums, Wout van Mensvoort op trombone, Ad van Mensvoort op contrabas en Ari van Mensvoort op banjo.
"We waren een soort amusementsorkest, we speelden met een bolhoedje op. We noemden ons Popular Jazz Band en speelden nummers als Sweet Georgia Brown en When the Saints. We kwamen in het hele land en deden mee aan festivals. Dat allemaal trouwens zonder een noot te kunnen lezen. Dat leerde ik pas later, toen de fanfare weer begon."
Muziek in Cromvoirt betekende overigens ook: Graad Willems. Hij speelde geen instrument maar liep achter de grote trom. Het feest was niet compleet als Graad niet meeliep.
Welk instrument speelde jij bij de fanfare? Of was er in jouw dorp ook iemand die met de muziek mee liep?
cees.slegers@gmail.com
zei op 10 oktober 2012 om 17:00
de saxofonist was Klaas de Lange
Marilou Nillesen, namens BHIC
bhiczei op 11 oktober 2012 om 13:41
Bedankt voor je aanvulling, Cees. Staat genoteerd.
wout van mensvoort
zei op 21 december 2015 om 15:59
Er staan een paar fouten in dit verhaal. De meester die de fanfare voor de oorlog dirigeerde was niet meester paymans maar meester roelands.. En waar de instrumenten naar toe gingen was niet Sparrenberg maar Sparrendaal. Dit ter aanvulling.
Hanneke van der Eerden
bhiczei op 22 december 2015 om 08:56
Vol overtuiging en compassie leidt hij de fanfare. Maar tijdens de oorlog worden de instrumenten gevorderd, en in het geval van Cromvoirt betekent dat: goed verstopt.
"We waren een soort amusementsorkest, we speelden met een bolhoedje op. We noemden ons Popular Jazz Band en speelden nummers als Sweet Georgia Brown en When the Saints. We kwamen in het hele land en deden mee aan festivals. Dat allemaal trouwens zonder een noot te kunnen lezen. Dat leerde ik pas later, toen de fanfare weer begon."
