In onze verhalentrommel ben je zijn naam vast wel eens tegengekomen: Jan de Crom. Met zijn bijdrage over zakgeld in de jaren vijftig tikte de teller op onze site precies 10.000 verhalen aan! Wie is deze enthousiaste auteur die vervlogen tijden weer zo herkenbaar tot leven roept? Hij vertelt het zelf; uiteraard… in een verhaal.
De tienduizendste.
Vandaag kreeg ik van BHIC te horen, dat ik het tienduizendste stukje geschreven had. Eigenlijk hoor je dan het BHIC te feliciteren met het succes.
De vraag was waarom ik die stukjes schreef. Nou kan ik een hoogdravend verhaal gaan ophangen, maar daar ben ik met mijn 77 jaren te oud voor. En het was heel toevallig dat ik op de BHIC site kwam: ik wilde weten hoeveel RK Kerken er nog over waren in Bergen op Zoom.
Op de BHIC site zag ik dat je kon reageren. Op mijn eerste verhaaltje kreeg ik direct reactie van ene Willem Kruf. Ja, toen dacht ik: hé, wat leuk.
Ik had ook ergens anders geboren kunnen zijn. Maar het werd toevallig Nieuw Borgvliet, dat in de jaren ’50 nog het staartje van het Rijke Roomsche Leven meepikte. Daarbij opgeteld de duidelijk aanwezige restanten van Wereldoorlog 2. En daar bovenop ook nog eens het enorme speelveld dat we hadden met de polder en de Oosterschelde en met de bossen van Cuypers en de Woensdrechtse Hei.
Dan liggen de verhalen haast voor het oprapen.
Schrijf ik de verhaaltjes voor mijn nageslacht? Nee, want ik heb geen nageslacht. De reden is heel simpel. Zoals Willem Kruf reageerde op mijn eerste verhaaltje, zo hoopte ik op reacties op mijn andere verhalen. Je leert er van. Zie mijn verhaaltjes over de Molenbeek en de Zwarte Kludde. Die blijken een Vlaamse oorsprong te hebben. We waren daar in West Brabant dus meer Belg dan we zelf gedacht hadden.
Dat vind ik een prettige gedachte om mee af te sluiten.
Jan de Crom
Benieuwd naar meer verhalen van de hand van Jan, of andere bijdragen in onze verhalentrommel.
Klik dan hier: https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen
Nooit ons laatste nieuws missen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief!
